آزمون تجربي فرضيه‌ منحني كوزنتس مالي براي ايران

هدف اين مقاله آزمون تجربي فرضيه منحني كوزنتس مالي با استفاده داده هاي مربوط به دوره زماني 1397-1361 در اقتصاد ايران است. بدين منظور، سرانه توليد ناخالص داخلي حقيقي و ضريب جيني به ترتيب، به‌عنوان شاخص‌هايي از رشد اقتصادي و نابرابري درآمد مورد استفاده قرار گرفته اند. افزون‌بر اين، با به‌كارگيري روش تحليل مؤلفه هاي اصلي، چندين شاخص توسعه مالي براي ايجاد يك شاخص كلي (تركيبي) ادغام شده اند. نتايج حاصل از رويكرد خودرگرسيون با وقفه هاي توزيعي نشان مي دهند كه در بلندمدت، يك رابطه U معكوس ميان رشد اقتصادي و نابرابري درآمد وجود دارد كه فرضيه منحني كوزنتس را تأييد مي نمايد. با ارتقاي سطح توسعه مالي، نقطه بازگشت منحني كوزنتس در سطح پايين‌تري از رشد اقتصادي قرار مي‌گيرد. اين يافته ها شواهدي دال بر تأييد فرضيه كوزنتس مالي بلندمدت براي ايران ارائه مي‌دهند. براين اساس، پيشنهاد مي‌شود كه برنامه ريزان و سياست گذاران اقتصادي به موازات سياست‌هاي رشدي، سطح توسعه مالي را با هدف توزيع عادلانه‌تر درآمد ارتقاء دهند.