تحليل شاخص‌هاي شهر هوشمند در شهر زاهدان

مقدمه: شهر هوشمند شهري است كه بر پايه فناوري اطلاعات و ارتباطات بنا مي‌شود تا در آن ارائة‌ خدمات به شهروندان به بهترين نحو بهبود يابد. هدف: هدف اين پژوهش تحليل شاخص‌هاي شهر هوشمند در سطح مناطق شهر زاهدان است. روش شناسي تحقيق: پژوهش به لحاظ ماهيت، كاربردي بوده و روشي توصيفي تحليلي دارد. گردآوري اطلاعات در آن به روش كتابخانه‌اي و پيمايشي صورت گرفته است. نمونه آماري متشكل از 384 نفر از ساكنان مناطق مطالعاتي بوده است. تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌ تي تك نمونه‌اي، تحليل واريانس يك طرفه و تحليل رگرسيون چندگانه و به كمك نرم‌افزار SPSS صورت گرفته و ترسيم نقشه‌ها با استفاده از قابليت‌هاي ARC GIS انجام شده است. قلمرو جغرافيايي پژوهش: محدوده جغرافيايي پژوهش مناطق شهر زاهدان مي باشد. يافته ها: نتايج آزمون تي تك نمونه‌اي نشان داد كه از ميان شاخص‌هاي مورد بررسي، شاخص مردم هوشمند با رقم 2.96 و شاخص حكمروايي هوشمند با رقم 2.56 به‌ترتيب بالاترين و پايين‌ترين سطح هوشمندي را داشته‌اند و هر دو در سطحي پايين‌تر از سطح ميانگين قرار دارند. نتايج آزمون تحليل واريانس يك طرفه نيز دلالت بر اين داشته كه جز در مورد شاخص محيط زيست، بين شاخص‌هاي شهر هوشمند در مناطق پنج گانه شهر زاهدان ارتباط معنادار وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نيز نشان داد كه ميان شاخص‌هاي شهر هوشمند و ميزان تحقق پذيري شهر هوشمند رابطة معنا داري وجود دارد. در اين زمينه، شاخص جابه‌جايي هوشمند با مقدار بتاي 0.236 بيشترين تأثير و شاخص مردم هوشمند با مقدار بتاي 0.209 كمترين تأثير را بر ميزان تحقق‌پذيري شهر هوشمند در شهر زاهدان داشته‌اند. نتايج: بطور كلي مي توان مناطق پنج گانه شهر زاهدان را به لحاظ برخورداري از مجموع شاخص هاي شهر هوشمند در سه سطح همگن طبقه بندي كرد كه در آن مناطق 1 و 2 در سطح اول، مناطق ۵ و 4 در سطح دوم و منطقه 3 در سطح سوم قرار مي گيرند.