عنوان مقاله :
تحليل وضعيت و اثرات توسعه حملونقل محور (TOD)در مناطق 11 و 12شهر تهران
پديد آورندگان :
حسيني ، جلال الدين دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي , رجبي ، آزيتا دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - گروه جغرافيا و برنامه ريزي شهري , سفاهن ، افشين دانشگاه پيام نور مركز تهران - گروه جغرافيا و برنامه ريزي شهري , رضواني ، علي اصغر دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - گروه جغرافيا و برنامه ريزي شهري
كليدواژه :
توسعه حمل و نقل محور , اثرات اقتصادي و اجتماعي , اثرات كالبدي و زيست محيطي , منطقه 11 و 12 , شهر تهران
چكيده فارسي :
مقدمه: رشد جمعيت و توسعه شهرها، تبديل آنها به كلان شهرها و مساله مهاجرت، سبب افزايش جمعيت و مشكلات فراوان حمل و نقلي مي شود. از اين رو رويكرد توسعه مبتني بر حمل و نقل محور به عنوان يكي از تكامل يافته ترين ديدگاه هاي توسعه مطرح شد. شهر تهران به عنوان پايتخت كشور ايران، همواره با مشكلات حمل و نقل دست به گريبان است. مناطق 11 و 12 شهر تهران به دليل مركزيت و وجود مراكز مهم تجاري مورد توجه مي باشد؛ اما همواره با مشكلات فراواني ناشي از افزايش تردد خودروهاي شخصي مواجهه است و براي كاهش تبعات آن، به راه اندازي مترو و اتوبوس هاي تندرو اقدام نموده است. هدف: هدف تحقيق حاضر بررسي وضعيت و اثرات توسعه حمل و نقل محور در مناطق 11 و 12 شهر تهران است. روش شناسي تحقيق: روش تحقيق توصيفي –تحليلي و جز تحقيقات كمي است كه براي جمع آوري داده ها، از روش ميداني و ابزار پرسش نامه استفاده شد. جامعه آماري تحقيق را شهروندان و كاربران مترو و اتوبوس تشكيل داده اند كه تعداد 100 نفر به صورت تصادفي پرسشگري شد. روايي پرسش نامه از طريق جامع نخبگان و پايايي آن نيز با ضريب كرونباخ 0.80 تاييد شد. تحليل ها نيز در نرم افزار spss انجام شد. قلمرو جغرافيايي پژوهش: قلمرو جغرافيايي اين پژوهش، مناطق 11 و 12 شهر تهران ميباشد. يافته ها: يافته هاي تحقيق نشان داد كه سه متغير كاربري هاي پيرامون ايستگاه ها، شبكه دسترسي و ارتباطات و همچنين كيفيت فضايي ايستگاه ها در سطح كمتر از 0.05 بوده و ميانگين برابر با 2.53 نيز تاييد مي نمايد كه وضعيت ايستگاه ها در مناطق 11 و 12، نامناسب است. نتيجه آزمون تي نمونه هاي مستقل در سطح كمتر از 0.05 تاييد مي نمايد كه منطقه 12 ، نسبت به منطقه 11 در شرايط مناسب تري قرار دارد. همچنين نتيجه نشان مي دهد كه اثرات كالبدي، اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي حمل و نقل و بهره برداري از ايستگاه ها در مناطق 11 و 12، در سطح كمتر از 0.05 معنادار بوده و جهت اثرات نيز مثبت و متوسط ارزيابي شده است. اختلاف ميانگين برابر با 0.050 تاييد مي نمايد كه منطقه 11 نسبت به منطقه 12، اثرات كالبدي، اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي بيشتري را پذيرفته است. مدل رگرسيون نيز نشان داد كه در سطح كمتر از 0.05، بيشترين تاثيرگذاري در توسعه حمل و نقل محور، مربوط به متغير كيفيت فضايي ايستگاه ها با ضريب 0.327 بوده است. نتايج: به طوركلي نتايج حاصل از اي تحقيق نشان ميدهد كه توسعه حمل و نقل محور TOD تأثيرات مثبت و منفي متعددي در شاخص هايي نظير قيمت زمي از نظر اقتصادي، اختلاط كاربري ها، دسترسي و تراكم از نظر كالبدي، امنيت و حضورپذيري از نظر اجتماعي و آلودگي صنوتي و هنوا از نظير زيست محيطي در محدوده پيرامون ايستگاه هاي مطالعاتي به همراه داشته است.
عنوان نشريه :
مطالعات برنامه ريزي سكونتگاه هاي انساني
عنوان نشريه :
مطالعات برنامه ريزي سكونتگاه هاي انساني