تحليل نابرابري‌هاي مكاني با رويكرد عدالت فضايي درشهرها با استفاده از تكنيك هاي تصميم‌گيري چند معياره (مورد مطالعه:27 شهر استان خوزستان)

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﺤﻠﯿﻞ و ﺳﻨﺠﺶ ﻣﯿﺰان ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮي ﻓﻀﺎﯾﯽ و اوﻟﻮﯾﺖﺑﻨﺪي ﺳﮑﻮﻧﺘﮕﺎهﻫﺎي اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮاي آﻣﺎﯾﺶ در ﺳﻄﺢ ﺷﻬﺮﻫﺎي اﺳﺘﺎن ﺧﻮزﺳﺘﺎن اﺳﺖ. ﻫﺪف: ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺣﺎﺿﺮ از ﻧﻈﺮ ﻫﺪف ﮐﺎرﺑﺮدي و از ﻧﻈﺮ روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و ﺷﯿﻮه ﮔﺮدآوري دادهﻫﺎ اﺳﻨﺎدي و ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪاي ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. روش ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﺤﻘﯿﻖ: ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ از ﻣﺪلﻫﺎي و ﺗﮑﻨﯿﮏﻫﺎي ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮي ﭼﻨﺪ ﻣﻌﯿﺎره TOPSIS ،WASPAS، آﻧﺘﺮوﭘﯽ ﺷﺎﻧﻮن، ﻣﺪل ادﻏﺎم اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻗﻠﻤﺮو ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ ﭘﮋوﻫﺶ: ﻣﺤﺪوده ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ، ﺗﻤﺎم ﺷﻬﺮﻫﺎي اﺳﺘﺎن ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﻣﺪل WASPAS ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ اﻫﻮاز ﺑﺎ ﺿﺮﯾﺐ ﺗﻮﺳﻌﻪ (0/612) در رﺗﺒﻪ اول و ﺷﻬﺮ دزﻓﻮل ﺑﺎ ﺿﺮﯾﺐ ﺗﻮﺳﻌﻪ (0/281) در رﺗﺒﻪ دوم ﻗﺮار دارد. ﻣﺤﺮوﻣﺘﺮﯾﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺷﺎﻣﻞ: ﺷﻬﺮ ﻗﻠﻌﻪﺧﻮاﺟﻪ ﺑﺎ ﺿﺮﯾﺐ ﺗﻮﺳﻌﻪ (0/016) ﺑﯿﺴﺖوﺷﺸﻢ و ﺷﻬﺮ ﻫﻔﺖﮐﻞ ﺑﺎ ﺿﺮﯾﺐ ﺗﻮﺳﻌﻪ(0/015) در رﺗﺒﻪ ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﻔﺘﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ: ﻧﺘﺎﯾﺞ روش ادﻏﺎم ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ از ﻣﺠﻤﻮع 27 ﺷﻬﺮ ﻣﻨﺘﺨﺐ 8 ﺷﻬﺮ در وﺿﻌﯿﺖ ﭘﺎﯾﺪار ﻗﺮار دارﻧﺪ. ﺷﺶ ﺷﻬﺮ در ﺳﻄﺢ ﻧﯿﻤﻪ ﭘﺎﯾﺪار و 13 ﺷﻬﺮ اﺳﺘﺎن ﺧﻮزﺳﺘﺎن در وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺤﺮوم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﮕﺎه وﯾﮋه ﻣﺴﺌﻮﻻن و ﻣﺪﯾﺮان اﺳﺘﺎن را ﻣﯽﻃﻠﺒﺪ.