بررسي تأثير بازي‌درماني بومي‌شده با مشاركت والدين بر رفتارهاي كليشه‌اي كودكان مبتلا به اوتيسم

پيش‌زمينه و هدف: كودكان مبتلا به اوتيسم اغلب در رفتارهاي كليشه‌اي مشكل دارند. بازي‌درماني به كودكان كمك مي‌كند مهارت‌هاي جديد اجتماعي و رفتاري را بياموزند. لذا اين مطالعه باهدف تعيين تأثير بازي‌درماني بومي‌شده با مشاركت والدين بر رفتارهاي كليشه‌اي كودكان مبتلا به اوتيسم انجام گرفت. مواد و روش كار: اين مطالعه نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بر روي 40 كودك مبتلا به اوتيسم در سن مدرسه در شهر اروميه در سال 1400 انجام شد. 40 نفر از كودكان مبتلا به اوتيسم با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و سپس به‌صورت تصادفي ساده به دو گروه كنترل و مداخله تخصيص داده شدند. و مقياس درجه‌بندي اوتيسم- گيلي‌ام (گارز 2) و پرسشنامه دموگرافيك براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. در گروه مداخله، بازي‌درماني خانواده محور در 6 جلسه 2 ساعته به‌صورت مجازي از طريق تماس ويديويي انجام گرفت. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS (ver.22) تحليل گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه در روند ميانگين نمرات رفتارهاي كليشه‌اي كودكان تفاوت معني‌داري بين گروه مداخله و كنترل وجود داشت (p 0/001) نتايج مقايسات دوتايي بر اساس آزمون بون فروني نشان داد كه در ارتباط با نمره رفتارهاي كليشه اي شركتكننده ها در گروه كنترل در بازه هاي زماني قبل و بعد از مداخله اختلاف آماري معني داري وجود نداشت (p=1/000) اما در گروه مداخله بين بازه هاي زماني قبل از مداخله، بعد از مداخله و سه ماه بعد از مداخله اختلاف آماري معني داري وجود داشت (p 0/001) بحث و نتيجه گيري: بازي درماني بومي شده با مشاركت والدين به عنوان فعاليتي با قابليت انطباق پذيري درخور توجه، نوعي وسيله براي درك و برقراري ارتباط با كودك به شمار مي رود و بر كاهش رفتارهاي كليشه اي كودكان مبتلا به اوتيسم در سن مدرسه تأثير مثبت داشته باشد.