بررسي ارتباط تصميم‌گيري باليني و ديسترس اخلاقي در پرستاران بخش مراقبت ويژه كودكان

پيش‌زمينه و هدف: تصميم‌گيري باليني به‌موقع و منطقي از مهم‌ترين ويژگي‌هاي پرستاران شاغل در بخش‌هاي مراقبت ويژه مي‌باشد. فرآيند تصميم‌گيري در مراقبت از كودك مي‌تواند زمينه‌ساز ديسترس اخلاقي در پرستاران گردد. با توجه به اهميت عواقب ناشي از عدم تصميم‌گيري مناسب و ايجاد ديسترس اخلاقي در پرستاران و تأثير مستقيم آن در عملكرد حرفه‌اي آن‌ها، پژوهش حاضر در جهت تعيين ارتباط بين تصميم‌گيري باليني و ديسترس اخلاقي در پرستاران بخش مراقبت ويژه كودكان انجام گرفت. مواد و روش‌ كار: اين پژوهش، يك مطالعه توصيفي-همبستگي مي‌باشد. نمونه پژوهش شامل 200 نفر از پرستاران شاغل در بخش مراقبت ويژه كودكان مراكز آموزشي درماني دانشگاه‌هاي علوم پزشكي شهر تهران بوده كه به روش نمونه‌گيري در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه دموگرافيك، پرسشنامه ديسترس اخلاقي كورلي (2002) و پرسشنامه تصميم‌گيري باليني لوري (2001) بود. داده‌هاي پژوهش با استفاده از نرم‌افزار SPSS16 و با بهره‌گيري از روش‌هاي آمار توصيفي (فراواني، ميانگين و انحراف استاندارد) و آزمون‌هاي آناليز واريانس يك‌طرفه، كروسكال واليس و تي‌تست تحليل شد. يافته‌ها: تصميم‌گيري باليني در 43 درصد از پرستاران موردپژوهش از نوع تحليلي سيستماتيك و در 57 درصد موارد از نوع تحليلي شهودي بود. ميانگين نمره تصميم‌گيري باليني در پرستاران 4.01 ±68.71 بود. هيچ‌يك از پرستاران تصميم‌گيري باليني شهودي تفسيري نداشتند. ميانگين ديسترس اخلاقي 22.41±109.36 و در سطح متوسط بود. در اين مطالعه بين تصميم‌گيري باليني و ديسترس اخلاقي ارتباط معني‌دار آماري يافت نشد. تصميم‌گيري باليني با شيفت كاري (p=/05) و سابقه كار (p=0/045) در پرستاران موردپژوهش ارتباط معني‌دار آماري داشت. بين ديسترس اخلاقي نيز با وضعيت تأهل (p=0/032) و تعداد فرزندان (p=0/04) ارتباط معني‌دار آماري وجود داشت. بحث و نتيجه‌گيري:. تصميم‌گيري باليني در بيش از نيمي از پرستاران بخش مراقبت ويژه كودكان از نوع شهودي بود. با توجه به اهميت تصميم‌گيري باليني سيستماتيك و تفسيري در بخش مراقبت ويژه كودكان ضروري است در جهت ارتقا تصميم‌گيري باليني در پرستاران گام برداشته شود. هم‌چنين ديسترس اخلاقي در پرستاران موردمطالعه در سطح متوسط بود كه با توجه به تأثير آن بر رفتارهاي مراقبتي پرستاران بخش مراقبت ويژه كودكان، طراحي و تدوين برنامه‌ها و كارگاه‌هاي آموزشي براي كمك به كاهش سطح ديسترس اخلاقي در پرستاران الزامي به نظر مي‌رسد.