واكاوي موانع تماس پوست به پوست در ساعت اول تولد در نوزادان ترم سالم حاصل زايمان طبيعي

پيش‌زمينه و هدف: برقراري تماس پوستي مادر و نوزاد بلافاصله پس از تولد و شروع تغذيه با شير مادر ظرف ساعت اول تولد، اقدام چهارم از اقدامات دهگانه بيمارستان‌هاي دوستدار كودك است، بااين‌حال، اين اقدام هنوز به نحو مطلوب در ايران انجام نمي‌شود. اين مطالعه باهدف واكاوي عوامل بازدارنده اجراي دستورالعمل تماس پوست به پوست مادر و نوزاد در ساعت اول پس از تولد طراحي شد. مواد و روش كار: اين مطالعه، يك مطالعه كيفي با تحليل محتوا از نوع قراردادي است. اطلاعات توسط مصاحبه‌هاي عميق و نيمه ساختاريافته با استفاده از سؤالات باز جمع‌آوري شد. نمونه‌گيري به شيوه مبتني بر هدف انجام و تا رسيدن به اشباع داده‌ها ادامه يافت. درمجموع با 27 خبره و مدير و متخصص و پرسنل ارائه‌دهنده خدمات زايمان مصاحبه شد. يافته‌ها: درمجموع 824 كد از مصاحبه‌ها استخراج شد كه بر اساس قرابت محتوايي موردقياس قرار گرفته و به‌صورت 7 درون‌مايه، 19 طبقه و 75 زيرطبقه سازمان‌دهي شدند. پس از تحليل داده‌هاي كيفي درون‌مايه‌هاي پديدار شده بر اساس چهار جزء مثلث سياست‌گذاري والت و گيلسون در چهار دسته نقش‌آفرينان، محتوا، زمينـه و فرايند مورد مقايسه قرار گرفت و در آن‌ها جاي داده شدند. در جزء موانع محتوايي درون‌مايه: چالش‌هاي دستورالعمل، در جزء موانع فرايندي دو درون‌مايه: كاستي‌هاي دانش و آگاهي و مهارت و ماهيت بستر انجام پروسه تماس، در جزء موانع ساختاري دو درون‌مايه: چالش نظارت و پايش در همه سطوح سيستم و مؤلفه‌هاي محيطي مؤثر در اجرا برنامه تماس و نهايتاً در جزء موانع مربوط به بازيگران: درون‌مايه بازيگران اثرگذار شامل ذينفعان و ذينقشان قرار گرفتند. بحث و نتيجه‌گيري: پرسنل اتاق زايمان با موانع جدي براي اجراي تماس پوست با پوست در ساعت اول تولد مواجه هستند به‌ويژه در زمينه دريافت آموزش مستمر و كافي، داشتن انگيزه و حمايت لازم از طرف مديران و برقراري نظارت كارآمد و سيستم پاداش براي انجام مطلوب تماس پوست با پوست در ساعت اول تولد.