بررسي ارتباط بين راهبردهاي مقابله با استرس پرستاران و حمايت‌هاي سازماني درك شده در بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال 1400

پيش‌زمينه و هدف: فشار كاري و مواجه مكرر پرستاران با شرايط دردناك و رنج‌آور بيماران در محيط كار پرستاران مي‌تواند منجر به استرس در آنان شود. با توجه به اين‌كه حمايت سازماني ادراك‌شده مي‌تواند به‌عنوان يك عامل قوي در كنترل شرايط پرتنش باشد، اين مطالعه باهدف تعيين ارتباط بين راهبردهاي مقابله با استرس پرستاران و حمايت‌هاي سازماني درك شده در بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام گرفته است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه تحليلي، به‌صورت همبستگي بر روي 607 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال 1400 انجام شده است. نمونه‌گيري به‌صورت طبقه‌اي و به شيوه انتساب متناسب انجام يافت. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه دموگرافيك، حمايت سازماني درك شده و مقابله با موقعيت‌هاي استرس‌زا جمع‌آوري و در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 با استفاده از آزمون‌هاي آماري توصيفي و استنباطي تجزيه تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌هاي اين مطالعه نشان مي‌دهد كه حمايت سازماني درك شده 1.19 ± 2.16 و مقابله با موقعيت‌هاي استرس‌زا 0.38 ± 2.77 بودند. آزمون همبستگي اسپيرمن نشان داد كه بين متغير مقابله با موقعيت‌هاي استرس‌زا و حمايت سازماني درك شده در پرستاران، ارتباط مستقيم غيرمعنادار وجود دارد (0.134=P). بحث و نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد پرستاران به دليل مواجه با محيط استرس‌زاي بيمارستان بيشتر در معرض استرس قرار دارند. لذا نيازمند است با تدوين، برنامه‌ريزي و ارائه‌ي خط ‌مشي مناسب، زمينه‌ي لازم براي كاهش استرس پرستاران فراهم شود.