آموزش رفتارهاي ارتقادهنده سلامتي مبتني بر مدل پندر بر بهزيستي روان‌شناختي به بيماران تحت همودياليز

پيش‌زمينه و هدف: همودياليز يكي از روش‌هاي درماني موفق و رايج در كنترل نارسايي مزمن كليه است. بااين‌حال بيماران وابسته به همودياليز، علاوه بر تغييرات متعدد فيزيولوژيكي با مشكلات رواني بسياري نيز مواجه هستند. لذا وجود مداخله روان‌شناختي در درمان اين بيماران ضروري است. هدف اين پژوهش تعيين تأثير آموزش رفتارهاي ارتقادهنده سلامتي مبتني بر مدل پندر بر بهزيستي روان‌شناختي بيماران تحت همودياليز بود. مواد و روش كار: در اين پژوهش نيمه تجربي، 90 نفر از بيماران تحت همودياليز به‌صورت تصادفي در دو گروه كنترل و آزمون تخصيص داده شدند. بيماران پرسشنامه دموگرافيكي و فرم 54 سؤالي پرسشنامه‌ي بهزيستي روان‌شناختي ريف را قبل و يك ماه بعد از مداخله تكميل كردند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS 21  در سطح معني‌داري  0.05 pتجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان‌دهنده تأثير مثبت آموزش رفتارهاي ارتقادهنده سلامت مبتني بر مدل پندر بر بهزيستي روان‌شناختي بود. در ابعاد پذيرش خود، روابط مثبت با ديگران، تسلط بر محيط و رشد شخصي اختلاف آماري معني‌دار بود ( 0.05 p). ولي اين اختلاف در ابعاد هدفمندي در زندگي و خودمختاري بين دو گروه بعد از مداخله معني‌دار نيست (0.05 p). بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به‌دست‌آمده توصيه مي‌شود از اين روش اثربخش و مقرون‌به‌صرفه در برنامه‌ريزي‌هاي مراقبتي بيماران مزمن به‌منظور بهبود بهزيستي روان‌شناختي آنان استفاده گردد.