تبيين تجارب پرستاران از انگ اجتماعي ناشي از پاندمي كوويد-19: يك مطالعه فنومنولوژي

پيش‌زمينه و هدف: يكي از پيامدهاي رواني و اجتماعي ابتلا به برخي بيماري‌ها به‌خصوص بيماري‌هاي واگيردار در هر جامعه‌اي، ترس و وحشت بيمار از واكنش‌هاي اجتماعي، انگ بيماري و عامل انتقال بودن است كه به خاطر هجمه سنگين اين بيماري بر ابعاد مختلف جامعه، به اين مهم توجه چنداني نشده است. ازاين‌رو مطالعه حاضر باهدف تبيين تجارب زيسته پرستاران از انگ اجتماعي مرتبط با پاندمي كوويد-19 انجام شد. مواد و روش كار: اين مطالعه كيفي به روش آناليز پديدارشناسي تفسيري در بين سال‌هاي 1400 و 1401 انجام شد. مشاركت‌كنندگان از بين پرستاران بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي بابل كه تجربه مراقبت از بيمار مبتلا به كوويد-19 و انگ اجتماعي را داشتند، به‌صورت هدفمند 12 نفر انتخاب شدند. داده‌ها با مصاحبه‌هاي نيمه ساختار و فردي جمع‌آوري و به‌صورت هم‌زمان و مستمر با روش ون-منن تحليل شدند. يافته‌ها: تجارب زيسته پرستاران در مراقبت از بيمار مبتلا به كوويد-19 شامل 3 طبقه اصلي و 6 زيرطبقه مي‌شود كه طبقات اصلي عبارت‌اند از: 1. احساسات متناقض (تنش‌هاي رواني و نگرش مثبت)؛ 2. طردشدگي (منزوي شدن و رانده شدن همه‌جانبه) و 3. راهكارهاي سازگاري (خودآگاهي با گذشت زمان و نقش مؤثر رسانه‌ها). بحث و نتيجه‌گيري: طبق يافته‌هاي مطالعه حاضر، نياز به سازوكارهايي توسط مديران و مسئولين جهت بررسي سطح سلامت روان پرستاران شاغل در بخش كوويد- 19 وجود دارد، تا با شناسايي نيازهاي روان‌شناختي حاصل از انگ اجتماعي كادر درمان شاغل در بخش كوويد كيفيت مراقبت از بيمار را ارتقا بخشند. علاوه بر اين، بر اساس يافته‌هاي حاصل مي‌توان با طراحي مداخلات رواني اجتماعي مربوط به انگ زدايي مانند برگزاري دوره‌هاي مديريت استرس و آموزش تاب‌آوري و انجام مشاوره‌هاي روان‌شناختي در راستاي ارتقا سلامت روان اين گروه و خانواده‌هاي آن‌ها گام برداشت.