شيوع خشونت محيط كار، نحوه مواجهه و پيامدهاي آن در كاركنان فوريت هاي پزشكي: يك مطالعه توصيفي-مقطعي

پيش‌زمينه و هدف: خشونت محل كار يكي از انواع خطرات شغلي است كه به‌طور فزاينده‌اي در سراسر جهان در حال رشد مي باشد. شيفت هاي طولاني، استرس هاي شديد، محيط هاي منزوي و كنترل نشده، تماس مستقيم با مددجويان مضطرب و ماهيت كاري، تماماً پرسنل فوريت هاي پزشكي را در معرض خطر رويارويي با انواع خشونت هاي محل كار قرار مي‌دهد. اين مطالعه باهدف تعيين شيوع خشونت محيط كار،  نحوه مواجهه و پيامد هاي آن در كاركنان فوريت هاي پزشكي استان آذربايجان غربي انجام شد. مواد و روش كار: اين مطالعه توصيفي- مقطعي در سال 1401 در استان آذربايجان غربي انجام شد. تعداد 400 نفر از كاركنان عملياتي فوريت هاي پزشكي به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس وارد مطالعه شدند. در اين پژوهش به‌منظور جمع‌آوري داده ها از پرسشنامه استاندارد خشونت محل كار در بخش بهداشت به‌صورت الكترونيكي استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. براي توصيف داده ها از آمار توصيفي مثل فراواني مطلق، ميانگين، انحراف معيار و ميانگين درصدي استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه 61درصد كاركنان فوريت هاي پزشكي در يك سال گذشته خشونت محل كار را تجربه كرده اند كه 54.3درصد خشونت كلامي، 19.3درصد خشونت فيزيكي، 18درصد خشونت قوميتي و 10درصد خشونت جنسي بوده است. كاركنان فوريت هاي پزشكي در پاسخ به تمامي انواع خشونت هاي محل كار تجربه‌شده، غالباً مهاجم را به آرامش دعوت كرده و ازنظر آنان علت عدم گزارش، بي‌فايده بودن گزارش دهي مشخص شد. همچنين اكثراً از نحوه رسيدگي به حوادث گزارش شده بسيار ناراضي بودند. بحث و نتيجه‌گيري: كاركنان عملياتي فوريت هاي پزشكي در معرض خشونت بالايي قرار دارند. لذا ضروري است زمينه هاي لازم براي كاهش و پيشگيري از خشونت محل كار و افزايش امنيت در اين كاركنان از قبيل آموزش عموم مردم با حرفه فوريت هاي پزشكي و شرايط كاري پرتنش، تدوين سيستم گزارش دهي حوادث خشونت و رسيدگي به آن و تبيين سيستم هاي حمايتي از آسيب ديده گان فراهم گردد.