مقايسه سلامت روان بين كادر بهداشتي درماني در ارتباط مستقيم و بدون ارتباط مستقيم با كوويد-19 در بخش‌هاي بيمارستاني: يك مطالعه توصيفي-تحليلي

پيش‌زمينه و هدف: در شرايط بحراني مانند پاندمي كوويد 19، احتمال بروز اختلالات روان‌پزشكي مانند افسردگي، اضطراب و اختلال استرس پس از سانحه در افراد پرخطر، به‌ويژه در كادر درماني خط مقدم افزايش مي‏‏يابد كه باعث اختلال در سلامت روان و عملكرد آن‏ها مي‏گردد. بنابراين اين مطالعه باهدف مقايسه سلامت روان بين كادر بهداشتي درماني در ارتباط مستقيم و بدون ارتباط مستقيم با كوويد-19 در بخش‌هاي بيمارستاني شهرستان اروميه در سال 1399 انجام شد. مواد و روش كار: مطالعه حاضر توصيفي از نوع مقطعي- تحليلي است كه در آن تعداد 126 نفر از كادر درماني شاغل در بيمارستان طالقاني با روش نمونه‌گيري در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوري داده پرسشنامه اندازه‌گيري نشانه‌هاي متقاطع سطح 1 خود رتبه‌بندي DSM-5 ويژه بزرگ‌سالان (بالاتر از 18 سال) بود. داده‏هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از آزمون‌هاي ANOVA، تي تست و آزمون همبستگي پيرسون توسط نرم‌افزار آماري SPSS 25 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان دادند كه بيشترين نمره مربوط به مقياس‏هاي افسردگي (2.19 ± 22.69) و اختلال خواب (1.78±22.06) و كمترين نمره مربوط به مقياس‌هاي حافظه (0.03± 1.40) و افكار خودكشي (0.01± 2.31) بود. در بين متغيرهاي دموگرافيك بر اساس آناليز همبستگي پيرسون، بين مقياس افسردگي با جنسيت ارتباط آماري معني‏داري وجود داشت (P=0.04). همچنين بين مقياس‏هاي افسردگي، پرخاشگري، اضطراب، روان‌تني، كيفيت خواب، وسواس، خودكشي و حافظه ارتباط معني‌داري با گروه كادر بهداشتي درماني مستقيم و غيرمستقيم درگير با كوويد 19 وجود داشت (p 0.05). بحث و نتيجه‌گيري: سلامت روان در كادر درماني در همه‌گيري بيماري كوويد-19 در سطح نامطلوبي قرار داشت. پيشنهاد مي‏شود براي ارتقاء سلامت رواني كادر درماني خصوصاً پرستاران كه به‌طور مستقيم در كيفيت مراقبت و بهبود سطح سلامت جامعه مؤثر هستند، برنامه‌ريزي‌هاي مناسب از قبيل مشاوره‏هاي روان‌درماني، برگزاري برنامه‏هاي مفرح و روحيه‌بخش، اعطاي موارد انگيزشي در زمينه‌هاي مختلف انجام شود.