مقايسه‌ي همبستگي اختلال استرسي پس از زايمان در زايمان واژينال و سزارين با حمايت اجتماعي و خصوصيات باروري مادران

پيش‌زمينه و هدف: شيوع اختلال استرسي پس از زايمان در زنان دو برابر بيشتر از مردان است كه ممكن است تحت تأثير تجربيات زايمان، اختلالات هورموني، رويدادهاي استرس‌زاي زندگي باشند. اين مطالعه باهدف مقايسه‌ي همبستگي اختلال استرسي پس از زايمان در زايمان واژينال و سزارين با حمايت اجتماعي و خصوصيات باروري مادران انجام شده است. مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع مقطعي بود كه مجموعاً تعداد 720 زن نخست زا و چند زا در سال 1399 كه 8-6 هفته از زايمان آن‌ها سپري شده بود، به روش تصادفي ساده وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه‌هاي اطلاعات فردي و باروري، مقياس علائم اخـتلال اسـترس پـس از تروماي زايمان و سطح حمايت اجتماعي مادران كه از طريق مصاحبه ساختارمند حضوري تكميل گرديدند. يافته‌ها: مادران در هردو گروه از حمايت اجتماعي بالاي 80% برخوردار بودند. در هر دو گروه بين اختلال استرسي پس از زايمان و حمايت اجتماعي ارتباط منفي و معني‌داري ديده شد (P 0.0001). در گروه با زايمان طبيعي بين استرس با سابقه بستري در بيمارستان (P 0.01) و وضعيت بارداري ازنظر همسر (P=0.012) ارتباط معني‌دار ديده شد. نتيجه‌گيري: اگرچه اكثر مادران دو گروه از حمايت اجتماعي مناسبي برخوردار بودند، اما در هر دو گروه بين اختلال استرسي پس از زايمان و حمايت اجتماعي ارتباط منفي و معني‌داري ديده شد، هرچند كه ارتباط استرس با حمايت اجتماعي در گروه با زايمان طبيعي نسبت به گروه سزاريني قويتر بود. اين مطالعه زمينه درك بهتري از اختلال استرسي پس از زايمان جهت تشخيص و مداخله‌ي زودهنگام را مي‌دهد.