تأثير استفاده از پانسمان آغشته به كلرهگزيدين الكلي در مقايسه با پانسمان‌هاي معمول بر ميزان كلونيزاسيون باكتريال كاتترهاي موقت همودياليز در بيماران همودياليزي

پيش‌زمينه و هدف: در بيماران تحت درمان با همودياليز، بروز عفونت از شايع‌ترين عوارضي است كه ممكن است به دنبال تعبيه كاتتر وريد مركزي ايجاد شود و در صورت بروز، ممكن است منجر به مرگ‌و‌مير و ناتواني، افزايش مدت اقامت بيمار در بيمارستان و افزايش هزينه‌هاي بيمارستاني شود. لذا مطالعه حاضر باهدف مقايسه تأثير استفاده از پانسمان‌هاي آغشته به كلرهگزيدين الكلي و پانسمان معمول بر ميزان كلونيزاسيون باكتريال كاتترهاي موقت در بيماران همودياليزي انجام شد. مواد و روش كار: در كارآزمايي باليني حاضر، 80 بيمار پذيرش‌شده در بيمارستان‌هاي طالقاني، امام خميني، آذربايجان و مركز دياليز اميد آذربايجان در شهرستان اروميه با تخصيص تصادفي انتخاب و در يكي از دو گروه پانسمان آغشته به كلرهگزيدين الكلي (گروه مداخله) پانسمان بتادين (گروه كنترل) قرار گرفتند؛ سپس ازنظر كلونيزاسيون باكتريال، دو گروه با كشت پوستي مورد مقايسه قرار گرفتند. داده‌هاي گردآوري‌شده با استفاده از نسخه 24 نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي آماري دقيق فيشر، كاي اسكوئر و تي مستقل تحليل گرديد. يافته‌ها: كلونيزاسيون باكتريال در گروه كلرهگزيدين الكلي 5 درصد و در گروه بتادين 15 درصد بود. آزمـون فيشـر نشان‌دهنده اختلاف معني‌دار ميان دو گروه ازنظر كلونيزاسيون باكتريال بوده است (00۳/0=p). بحث و نتيجه‌گيري: كلرهگزيدين الكلي نسبت به بتادين در كاهش كلونيزاسيون باكتريال محل ورود كاتتر موقت در بيماران همودياليزي مؤثرتر است.