طراحي الگوي بازدارنده از تخلفات اداري با اتكا به آموزه‌هاي نهج‌البلاغه

هدف: هدف از انجام تحقيق حاضر، طراحي الگوي بازدارنده از تخلفات اداري با اتكا به آموزه‌هاي نهج‌البلاغه در ميان كاركنان سازمان تأمين اجتماعي تهران بزرگ بود. روش: روش اين پژوهش، آميخته(كيفي و كمّي)، از نوع اكتشافي بود. جامعۀ آماري بخش كمّي تحقيق، شامل مديران، سرپرستان و كارشناسان مبارزه با تخلفات اداري سازمان تأمين اجتماعي تهران بزرگ به تعداد 245 نفر بود كه حجم نمونه آن با استفاده از جدول مورگان، 150 نفر تعيين شد. از ابزار پرسشنامۀ محقق‌ساخته در بخش كمّي بهره‌برداري شد. براي سنجش روايي، از روايي محتوايي به شكل كمّي استفاده شده است. پايايي پرسشنامه با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ، 848 درصد محاسبه شد كه نشان‌دهندۀ روايي و پايايي بالاي ابزار به كار رفته در پژوهش(پرسشنامه) است. تجزيه و تحليل و دستيابي به مدل نهايي با آزمون تحليل معادلات ساختاري در نرم‌افزار پي.ال.اس صورت گرفت. از تكنيك حداقل مربعات جزيي، براي سنجش مدل كلي تحقيق استفاده شد. يافته‌ها: بر اساس يافته‌هاي تحليلي، 348 تم فرعي با رعايت اصل معناشناسي و در سه سطح(پيشگيري، تعالي‌بخشي و مواجهه/درمان)، در خصوص بازدارندگي از تخلفات اداري استخراج شد كه در نهايت، طي هم‌انديشي با خبرگان و با توجه به همپوشاني‌ها، در هفت تم اصلي و 34 تم فرعي دسته‌بندي شدند. بين تمامي محورها و گزاره‌هاي سه سطح، رابطۀ مستقيم و معنادار وجود دارد. نتيجه‌گيري: مدل بازدارندگي تخلفات اداري با اتكا به آموزه‌هاي نهج‌البلاغه، بر اساس روابط به دست آمده و هم‌پوشاني اين روابط در حوزه‌هاي فردي، سازماني و اجتماعي- فرهنگي طراحي شد.