مقايسه تحليلي وضعيت مورفوتكتونيكي حوضه‌هاي فرونشستي با استفاده از نظريه هندسه فركتالي (مطالعه موردي: پلاياي دامغان و جازموريان)

امروزه تئوري مجموعه‌هاي فركتال و اندازه‌گيري‌هاي بعد فركتالي به طور گسترده‌اي براي توصيف بسياري از فرآيندهاي تكتونيكي به كار مي‌رود. اين پژوهش با هدف تحليل وضعيت مورفوتكتونيكي پلاياهاي دامغان و جازموريان به عنوان دو حوضه سوبسيداني به بررسي نتايج بعد فركتالي گسل و شبكه زهكشي كه بيان كننده سكون يا فعاليت تكتونيكي است مي‌پردازد. براين اساس محدوده‌هايي را در همه جهات پلاياها تعيين و به روش شمارش جعبه‌اي كه از پركاربردترين روش آناليز در تحليل بعد فركتالي است اعداد هر دو پارامتر را بدست آورده و مناطق را مقايسه و تحليل مي‌نمايد. داده-هاي مورد استفاده در اين پژوهش سيستم گسلي حوضه‌هاي مورد مطالعه در مقياس نقشه‌هاي 250000/1 زمين‌شناسي و براي الگوي شبكه زهكشي در مقياس250000/1 از نرم‌افزار Arc Hydro است. نتايج بيان مي‌كنند كه در منطقه جازموريان قسمت جنوبي چاله بالاترين بعد فركتالي گسل و پايين‌ترين بعد فركتالي شبكه زهكشي را دارا مي‌باشد كه نشان از فعاليت بيشتر تكتونيك اين محدوده است. پس از آن محدوده‌هاي غربي و شرقي با ارقام گسلي نزديك به هم قرار دارند و از آنجا كه ابعاد فركتالي گسل اين دو محدوده نزديك است محدوده‌اي كه بعد فركتالي آبراهه آن كمتر باشد محدوده فعال‌تر در نظر گرفته مي‌شود (محدوده غربي)، سپس محدوده شرقي قرار دارد كه داراي بيشترين رقم گسلي است و در نهايت محدوده شمالي جازموريان نسبت به ساير قسمت‌ها سكون تكتونيكي بيشتري را تجربه مي‌كند. در منطقه دامغان نيز قسمت غربي با بالاترين بعد فركتالي گسل (1.4034) و پايين‌ترين بعد فركتالي شبكه زهكشي (1.3739) مؤيد منطقه فعال‌تر تكتونيكي است. پس از آن محدوده‌هاي شرقي با توجه به ارقام بعد فركتالي گسل و شبكه زهكشي محدوده فعال است. سپس محدوده شمالي حوضه فعاليت تكتونيكي را نشان مي‌دهد كه در اين محدوده نيز تعداد زياد زلزله مويد اين مطلب است و در نهايت محدوده جنوبي نسبت به ساير قسمت‌ها سكون تكتونيكي بيشتري را تجربه مي‌كند.