تعيين عوامل بومي مؤثر در دستيابي به شهراكولوژيك ( مطالعة موردي: شهردُرچه)

توسعه‌ پايدار در طول زمان و به‌تدريج رويكردهاي متنوع را با اهداف متنوع مطرح ساخت؛ از جمله‌ اين رويكردها كه موضوع محيط زيست در آن پررنگ‌تر و داراي تأكيد بر روابط توسعه‌ شهر و بستر طبيعت است شهراكولوژيك است. هدف از اين پژوهش تعيين عوامل بومي مؤثر در دستيابي به شهراكولوژيك در جهت توسعه‌ پايدار در شهر درچه بود. اين پژوهش از لحاظ پارادايمي جزء پژوهش‌هاي تركيبي (كيفي و كمّي) به شمار مي‌رود، از لحاظ هدف كاربردي است، و از لحاظ ماهيت توصيفي‌ـ تحليلي و اكتشافي است. روش گردآوري اطلاعات به صورت اسنادي و ميداني از طريق دو ابزار مصاحبه با متخصصان با روش دلفي و پرسشنامه بود. در روش كيفي (مصاحبه‌ دلفي) با 30 نفر از كارشناسان و خبرگان مصاحبه انجام شد و در روش كمّي جامعه‌ آماري پژوهش شهروندان بالاي 15 سال شهر درچه بودند كه در سال 1395 تعداد آن‌ها 37367 نفر بوده است كه از اين تعداد 375 نفر با روش خوشه‌اي انتخاب شدند. روايي پرسشنامه به صورت صوري از ديدگاه متخصصان برنامه‌ريزي شهري و پايايي آن از طريق ضريب آلفاي كرونباخ تأييد شد. نتايج پژوهش در دو روش (كيفي و كمّي) نشان داد ابعاد زيست‌محيطي و اقتصادي با ميانگين 4.23 و 4.11 و ضريب رگرسون (Beta) 0.345 و 0.349 به بهترين وجه دستيابي به شهراكولوژيك را تبيين مي‌كنند و بين محلات مختلف شهر از لحاظ شاخص‌هاي شهراكولوژيك همگوني نسبي وجود دارد و مي‌توان با يك مدل مشخص به توسعه‌ شهراكولوژيك دست يافت. همچنين، بر اساس همبستگي پيرسون، شهرونداني كه سطح سواد بالاتري داشته‌اند با ضريب 0.585 ميزان آمادگي بيشتري براي اجراي پروژه‌ شهراكولوژيك از خود نشان داده‌اند.