تعيين كننده هاي تمايل به مهاجرت خانوارهاي روستايي حوضه آبريز درياچه اروميه

خشكسالي به عنوان يك شوك طبيعي به‌صورت بالقوه مي تواند معيشت و رفاه خانوارهاي روستايي را تهديد كند و منجر به مهاجرت آنها شود. علاوه بر خشكسالي، تداوم خشكي احتمالي درياچه اروميه نيز اين پديده را تشديد خواهد كرد. ازاين‌رو، مطالعه توصيفي همبستگي حاضر با هدف كلي شناسايي عوامل مؤثر در تمايل به مهاجرت خانوارهاي روستايي حوضه آبريز درياچه اروميه انجام شد. جامعه آماري كليه خانوارهاي روستايي استان هاي آذربايجان شرقي و غربي بودند كه 495 نفر از آن ها به صورت نمونه گيري چندمرحله اي تصادفي به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقيق، پرسشنامه اي محقق ساخته بود كه روايي آن توسط اساتيد دانشگاه زنجان و پژوهشگاه مطالعات درياچه اروميه تأييد شد و پايايي آن نيز از طريق انجام مطالعه مقدماتي و محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ بزرگ‌تر از 7/0 براي شاخص‌هاي تركيبي به دست آمد. نتايج تحليل رگرسيون لجستيك نشان داد، تمايل به مهاجرت كاري مردان مهم‌ترين عامل مؤثر در تمايل به مهاجرت خانوارها بوده است. داشتن منزل در شهر، درك ريسك اثرات خشك شدن درياچه بر زندگي خانوار، درصد سهم كشاورزي از درآمد خانوار از ديگر عوامل مؤثر بر مهاجرت خانوارها بودند. درك ريسك اثرات خشك شدن درياچه بر زندگي خانوار، درصد سهم كشاورزي از درآمد خانوار، سطح سرمايه اجتماعي، نگرش به خشكسالي و مديريت آن نيز از عوامل مؤثر بر تمايل مردان به مهاجرت كاري بود. نظر به نقش مهم كسب درآمد و اشتغال مردان خانوار، سياست‌گزاري صحيح دولت در اشتغال‌زايي روستاييان و راه‌اندازي كسب‌وكارهاي غير كشاورزي نقش مهمي در جلوگيري از مهاجرت روستاييان منطقه خواهد داشت.