عوامل موثر بر انتخاب راهبردهاي معيشت در نواحي روستايي ولسوالي ژري، ولايت قندهار افغانستان

مطالعه راهبردهاي معيشت در تحليل سياست هاي ضد فقر و توسعه دارايي هاي معيشت نقش مهمي دارد. هدف اين تحقيق بررسي عوامل موثر بر انتخاب راهبردهاي معيشت در نواحي روستايي ولسوالي ژري ولايت قندهار افغانستان بود. اطلاعات مورد نياز از 384 نفر از سرپرستان خانوار در 11 روستا گردآوري شد. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه‌اي بود كه شامل سوالاتي براي سنجش انواع دارايي هاي معيشتي و راهبردهاي معيشتي بود. نتايج آزمون t تك نمونه اي نشان داد كه فقط سرمايه اجتماعي در وضعيت مطلوبي است. نتايج تحليل عاملي منجر به دسته بندي راهبردهاي معيشتي و استخراج چهار گروه معيشتي شامل «راهبرد معيشت مبتني بر كشاورزي و منابع طبيعي»، «راهبرد معيشت مبتني بر خوداشتغالي»، «راهبرد معيشت مبتني بر دستمزدي» و «راهبرد معيشت مبتني بر كمك هاي بيروني» شد. مدل لوجيت چندگانه در سه مدل برآورد شد. در مدل اول، نتايج نشان داد كه احتمال انتخاب شيوه معيشت مبتني بر كشاورزي و منابع طبيعي (در مقايسه با معيشت مبتني بر كمك هاي بيروني) با بهبود و افزايش در سرمايه طبيعي افزايش مي يابد. در مدل دوم، نتايج بيانگر اين بود كه احتمال انتخاب شيوه معيشت مبتني بر خوداشتغالي (در مقايسه با معيشت مبتني بر كمك هاي بيروني) با بهبود و افزايش در سرمايه انساني، اجتماعي و فيزيكي افزايش مي يابد. در مدل سوم، نتايج نشان داد كه احتمال انتخاب شيوه معيشت مبتني بر دستمزدي (در مقايسه با معيشت مبتني بر كمك هاي بيروني) با بهبود و افزايش در سرمايه اجتماعي افزايش مي يابد. توسعه انواع صنايع تبديلي و تكميلي بخش كشاورزي به عنوان راهبردهاي جايگزين معيشت پيشنهاد مي شود.