تحليل آماري-فضايي تغييرات عملكرد برنج، گندم و جو در سواحل جنوبي خزر

شرايط آب وهوايي و منطقه اي، توان هاي محيطي مناسبي براي توسعه كشاورزي به ويژه در استان هاي حاشيه درياي خزر فراهم كرده است. هدف پژوهش شناخت اثر متغيرهاي اقليمي با تحليل فضايي ميزان عملكرد و قابليت كشت غلات در سواحل جنوبي درياي خزر است. پس با استفاده از توابع مهم آمار فضايي شامل شاخص موران و تحليل لكه هاي داغ، الگوهاي مكاني عملكرد برنج، گندم و جو در سواحل جنوبي درياي خزر در دوره آماري 1379-1395 واكاوي شد. براساس نتايج حاصل از تحليل شاخص موران مشخص شد كه عملكرد برنج، گندم و جو در طول دوره آماري مورد مطالعه داراي ضريب مثبت و نزديك به يك هستند كه گوياي خوشه اي بودن توزيع فضايي عملكرد محصولات مورد تحليل است. همچنين، براساس نتايج شاخص موران محلي و تحليل لكه هاي داغ، مقادير با خود همبستگي فضايي مثبت عملكرد برنج عمدتاً در استان مازندران و مقادير با خود همبستگي فضايي مثبت عملكرد گندم در بخش هاي جنوبي استان گلستان و بخش هاي محدودي از استان مازندران مشاهده شد. براي عملكرد جو بيشترين نواحي با خود همبستگي فضايي مثبت (لكه هاي داغ عملكرد) عمدتاً در سطوح اطمينان مختلف محدود به شهرستان هاي بابلسر و جويبار واقع در استان مازندران در سطح اطمينان 99 درصد، بابل در سطح اطمينان 95 درصد و شهرستان علي آباد استان گلستان در سطح اطمينان 90 درصد بود. مقادير با ارزش پايين عملكرد گندم و جو عمدتاً در بخش هاي شرقي و غربي استان گيلان در سطوح اطمينان 99، 95 و 90 درصد محاسبه شد.