تعيين كارايي و بهينه‌سازي مصرف انرژي در توليد گندم ديم تحت شرايط عدم حتميت: مطالعه موردي شهرستان خوي

طي دهه هاي اخير انرژي در كنار ساير عوامل توليد نقش تعيين كننده اي در رشـد اقتصادي كشورها داشته است اما سطح بالاي شدت انرژي اثرات منفي بر محيط زيست دارد. بنابراين، توجه به مبحث كارايي و بهينه‌سازي انرژي اهميت خود را نمايان مي سازد. مطالعه حاضر با هدف بررسي كارايي و بهينه سازي مصرف انرژي گندم ديم شهرستان خوي با استفاده از روش تحليل پوششي داده هاي استوار تحت شرايط عدم حتميت انجام شد. داده ها به طور تصادفي و از طريق تكميل 192 پرسشنامه و مصاحبه چهره به چهره از كشاورزان اين منطقه در سال 1398 جمع‌آوري گرديد. نتايج نشان داد كل انرژي نهاده 20137.06 مگاژول در هكتار است كه بيشترين سهم آن به ترتيب مربوط به سوخت ديزل (58.12%)، بذر (15.40 %) و ماشين آلات (14.15%) است. كل انرژي ستانده نيز 47966.42 مگاژول در هكتار به دست آمد و شاخص كارايي انرژي براي مدل هاي بازده ثابت نسبت به مقياس و بازده متغير نسبت به مقياس به ترتيب 5.6 و 2.5 به دست آمد. كل انرژي بهينه با اعمال اين شاخص‌ها براي مدل‌هاي معرفي شده به ترتيب 8565.3 و 18726.47 محاسبه شد. بدين معني كه مي توان به ميزان 53.7 % و 7 % انرژي مصرفي را در توليد اين محصول كاهش داد.