بررسي اثر اسكان بر تاب‌آوري معيشتي خانوارهاي عشايري شهرستان فسا

اسكان عشاير از جمله سياست هايي است كه شروع آن به سال‌هاي قبل از انقلاب باز مي گردد و اجراي آن همواره با حساسيت هايي روبه‌رو بوده است. هرچند اسكان عشاير مي تواند موجب بهره مندي بهتر اين خانوارها از برخي از خدمات گردد، اما از آنجايي كه شغل اصلي اين گروه دامداري است چگونگي تأثيرپذيري معيشت اين خانوارها از اين تصميم همواره مورد ترديد بوده است. بنابراين، هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر اسكان بر تاب‌آوري معيشتي خانوارهاي عشايري در نظر گرفته شد. براي اين منظور اطلاعات مورد نياز با تكميل 287 پرسشنامه در شهرستان فسا تهيه و ميزان تاب‌آوري معيشتي آنان محاسبه گرديد. سپس با استفاده از روش رگرسيون سويچينگ درونزا اثر اسكان بر شاخص تاب‌آوري خانوارها بررسي شد. نتايج حاصله نشان مي دهد كه اسكان خانوارهاي كوچ‌رو موجب كاهش تاب‏آوري معيشتي آنان به ميزان 75/13 درصد خواهد شد. بنابراين، پيشنهاد مي‌گردد كه در صورت تشويق و حمايت از اسكان عشاير، توجه به ايجاد يك معيشت پايدار براي اين خانوارها در اولويت قرار گيرد. همچنين، پيشنهاد مي شود كه با توسعه پايدار مناطق عشايري و با استفاده از سياست هايي همچون تنوع بخشي به الگوي معيشتي از منافع عشاير حمايت گردد.