عوامل مؤثر بر گرايش كشاورزان به كاربرد همزمان ابزارهاي سنتي مديريت ريسك (پس‌انداز احتياطي و تنوع كشت)

استفاده همزمان از ابزارهاي مديريت ريسك در بخش كشاورزي، بسيار متداول است. لذا، در پژوهش حاضر، عوامل مؤثر بر استفاده همزمان از پس انداز احتياطي و تنوع كشت به عنوان دو راهكار سنتي مديريت ريسك كشاورزان منطقه خرم آباد شهرستان تنكابن، مورد بررسي قرار گرفته است. در اين راستا، با توجه به وجود همبستگي در استفاده از ابزارهاي مديريتي، الگوي پروبيت دو متغيره مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج حاصل از برآورد الگوي فوق نشان داده است، متغيرهاي سن، تحصيلات، بعد خانوار، درآمد كشاورزي، اندازه مزرعه و ضريب ريسك گريزي بر استفاده همزمان دو ابزار پس انداز احتياطي و تنوع كشت تاثير معني‌داري داشته اند. در بين عوامل ياد شده، ضريب ريسك گريزي بيشترين تاثير را بر انتخاب ابزارهاي مديريتي داشته است؛ به گونه اي كه، با افزايش ضريب ريسك گريزي كشاورزان، احتمال استفاده از ابزارهاي مديريتي، 22/0 درصد افزايش مي يابد. بنابراين، با توجه به تاثير مثبت تحصيلات و درآمد بر استفاده از ابزارهاي مديريت ريسك، افزايش ميزان آگاهي كشاورزان از سوي مروجان كشاورزي و افزايش درآمد كشاورزان از طريق اصلاح الگوي كشت آنان، پيشنهاد شده است.