بررسي تأثير اسكان بر معيشت پايدار عشاير در شهرستان سميرم

يكي از راهبردهايي متنوع سازي معيشت در جامعه عشايري، اسكان عشاير و ايجاد سكونتگاه هاي دائمي عشاير بوده است، در حالي كه تاكنون ارزيابي دقيقي از تأثير آن بر معيشت پايدار خانوارهاي عشايري انجام‌ نشده است. هدف اين تحقيق بررسي تأثير اسكان بر معيشت پايدار عشاير در شهرستان سميرم بود. طرح تحقيق حاضر شبه آزمايشي و بر مبناي راهبرد پيمايشي به انجام رسيد. جامعه آماري شامل عشاير اسكان‌يافته (تعداد 350 خانوار) و كوچ‌رو (تعداد 4845 خانوار) بود. از طريق فرمول كوكران از هر گروه 150 نفر به عنوان نمونه‌هاي تحقيق انتخاب شدند. روش نمونه گيري در اين تحقيق از نوع تصادفي طبقه اي با انتساب متناسب در درون دو كانون اسكان و پنج طايفه عشايري بود. نتايج نشان داد تفاوت معني‌داري بين دو گروه خانوارهاي اسكان‌يافته و كوچرو در خصوص سرمايه‌هاي فيزيكي، طبيعي و مالي و كل دارايي معيشتي وجود دارد. نتايج آزمون فريدمن نشان داد كه مهمترين راهبردهاي معيشتي براي عشاير اسكان يافته كسب درآمد از فعاليت‌هاي كارگري، رانندگي و كشاورزي و براي عشاير كوچرو كسب درآمد از فروش دام زنده و محصولات دامي است. ارزيابي روندهاي آسيب‌پذيري نشان داد كه مواردي از قبيل افزايش فرصت كاري درآمدزا، افزايش سطح درآمد و قدرت خريد خانوار اهميت بيشتري در كاهش آسيب پذيري عشاير كوچرو داشته اند. همچنين مواردي مانند افزايش ساخت و ساز و آباداني، امنيت در محل و انسجام و همبستگي بين خانواده ها اهميت بيشتري در كاهش آسيب پذيري عشاير اسكان‌يافته داشته اند. به علاوه مواردي مانند تورم و گراني و تغييرات قيمت گوشت اهميت بيشتري در افزايش آسيب‌پذيري براي هر دو گروه داشته است.