تأثير ويژگي‌هاي فردي – خانوادگي بر امنيت غذايي خانوارهاي روستايي

امنيت غذايي يكي از عوامل حياتي تأمين سلامت شخصي، خانوادگي و اجتماعي و يك نياز بنيادين براي توسعه جامعه بشري است و مناطق روستايي تأمين‌كننده اصلي اقلام غذايي جامعه محسوب مي‌شوند. با اين وجود روستاييان همچنان از سطح پايين‌تري از امنيت غذايي در مقايسه با خانوارهاي شهري برخوردارند. عوامل بسياري بر امنيت غذايي اثر دارند، يكي از مهم‌ترين آن‌ها ويژگي‌هاي فردي و خانوادگي است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثرپذيري امنيت غذايي از اين گروه از ويژگي‌ها بود. جامعه مورد مطالعه اين تحقيق شامل خانوارهاي روستايي دهستان شاوور (2624 خانوار) بود. حجم نمونه مورد مطالعه 300 خانوار بود كه با استفاده از روش تصادفي با انتساب متناسب انتخاب شدند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از رگرسيون لجسيتك استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه تنها حدود 62 درصد از خانوارهاي مورد مطالعه از امنيت غذايي مناسب برخوردارند. از ميان ويژگي‌هاي فردي و خانوادگي مورد مطالعه، متغيرهاي سطح تحصيلات سرپرست خانوار، سن سرپرست خانوار، دارا بودن فرزند ذكور، دارا بودن فرد فعال در خانواده، دارا بودن فرد شاغل در بخش غيركشاورزي و نيز دارا بودن فرد داراي بيماري زمينه‌اي بر امنيت غذايي خانوار از نظر آماري اثر معني‌داري دارند. با توجه به اينكه اين گروه از متغيرها تا حدود 30 درصد مي‌توانند پيش‌بيني وضعيت امنيت غذايي خانوار را بهبود بخشند، بنابراين، مديريت و بهبود وضعيت امنيت غذايي مستلزم توجه به اين گروه از ويژگي‌ها در كنار ساير ويژگي‌ها نيز هست.