شخصيتهاي متامدرن در رمان تَني هنرمند اثر دان دليلو: فرديتهاي درختي و ريزوماتيك

به باور برخي منتقدان، در رمان‌هاي مدرنيستي، صرفاً شخصيت هاي مدرن و در رمان هاي پسامدرن فقط هويت هاي پسامدرن به تصوير كشيده مي شوند. درحاليكه شخصيت‌هايِ رمان تَني هنرمند (2001) اثرِ رمان‌نويس برجستۀ آمريكايي دان دليلو علاوه بر مدرن‌بودن، پسامدرن نيز هستند. هدف پژوهش حاضر مطالعۀ ويژگي هاي شخصيتي كاراكترهاي اصلي اين رمان به منظور فراتر رفتن از چهارچوب هاي قراردادي و از پيش تعيين شده براي آن هاست. از آنجايي كه متامدرنيسم بر پايۀ نوسان بين مدرنيسم و پسامدرنيسم بنا شده است، اين پژوهش از ديدگاه منتقداني چون توماس ورمِلن و رابين آكر (2010) در مورد متامدرنيسم بهره گرفته است تا به بررسي همنشيني هاي نوساني بين مدرنيسم و پسامدرنيسم بپردازد. بعلاوه، مفاهيم فرديت درخت وار و ريزوماتيكِ دلوز و گاتاري (1987) نيز براي واكاوي عميق تر شخصيت هاي اصلي رمان بكار گرفته شده است. يافته هاي مطالعه حاضر نشان مي دهد كه شخصيت هاي رمان در حال گذار از نَفْس، رهايي از قيد تَن و ديگري شدن هستند. همچون آونگي بينابين ويژگي هاي متضادِ همنشين نوسان مي كنند و پويايي هردو هيچكدام را به نمايش مي گذارند. به عبارت ديگر، شخصيت هاي تَني هنرمند، بين فرديت و چندگانگي، مدرن ماندن و پسامدرن شدن، با خودْ ماندن و ديگري شدن، و درخت وار بودن و ريزوماتيك شدن درحال نوسان اند. بنابراين، كاراكترهاي اصلي اين اثر دليلو، لورن هارتِكۀ هنرمند و آقاي توتل، شخصيت هاي متامدرني هستند كه تلفيق نوساني بين ويژگي‌هاي متقابل مدرن و پسامدرن را به نمايش مي گذارند.