يك مدل تجربي براي برآورد زمان بازآوايي در اماكن آموزشي

بازتابش صوتي از سطوح داخلي اماكن بسته سبب تشديد صداي منابع مي‌گردد. بازتابش صوتي در برخي موارد مفيد و اغلب اجتناب‌ناپذير است. تعيين دقيق ميزان تأثير و كنترل بازتابش‌هاي مزاحم همواره يكي از موضوعات مهم علم آكوستيك بوده است. اغلب محيط‌هاي آموزشي و اداري موجود داراي زمان بازآوايي بلند بوده و سبب تشديد صدا به‌صورت مزاحم مي‌گردند. هدف اين تحقيق ارائه يك مدل تجربي براي برآورد زمان بازآوايي است.در اين مقاله متغيرهاي مؤثر بر زمان بازآوايي و مقادير واقعي آن در محيط‌هاي آموزشي يك سايت دانشگاهي اندازه‌گيري و مدل‌هاي محاسباتي موجود براي برآورد زمان بازآوايي مورد تحليل و مقايسه قرار گرفته است. براساس يك روش منطقي با استفاده از داده‌هاي جمع‌آوري شده از محيط‌هاي واقعي، يك مدل تجربي توسعه يافته ارائه شده است. متوسط ضريب جذب صوتي سطوح داخلي در محيط‌هاي مورد بررسي 0.01 ± 0.04 و زمان بازآوايي اندازه‌گيري شده S 0.28 ± 0.78 بوده است. نتايج نشان داد كه 9 مدل محاسباتي متداول براي برآورد زمان بازآوايي محيط پژوهش مقادير غيرقابل‌قبول و بالاتر را براي شاخص مذكور داشته‌اند.در اين تحقيق برمبناي تحليل رگرسيون و توسعه مدل سابين[i] معادله تجربي جديد ارائه شده است كه نتايج پيش‌بيني زمان بازآوايي آن در مقايسه با مقادير اندازه‌گيري شده و با خطاي كمتر از P=0.001، ضريب تعيين R^2=0.58 و خطاي جذر ميانگين مربعات RMSD = 0.18 S  اعتبارسنجي شده است.