بررسي تأثير روحيۀ كارآفريني بر بهره‌برداري از فرصت‌هاي كارآفرينانۀ شناسايي‌شده در علوم اجتماعي

افزايش بي سابقه نرخ بيكاري در بين فارغ التحصيلان دانشگاهي از يك سو و توانايي نداشتن دولت در استخدام آن ها از سوي ديگر، بيانگر اين است كه كارآفريني بايد به گونه اي جدي تر مدنظر قرار گيرد؛ بر اين اساس، هدف اصلي اين پژوهش، بررسي تأثير روحيه كارآفريني بر بهره برداري از فرصت هاي كارآفرينانه شناسايي شده در علوم اجتماعي بود. پژوهش حاضر به روش تلفيقي انجام شده است كه طي آن در فرايند پژوهش كيفي با استفاده از مصاحبه هاي عميق با اساتيد و كارشناسان علوم اجتماعي، فهرستي از فرصت هاي كارآفرينانه شناسايي و تنظيم شد و پس از آن، فرايند كمّي در قالب روش پيمايشي آغاز شد. جامعه آماري پژوهش، دانشجويان دوره دكتري جامعه‌شناسي در سراسر كشور بودند و 121 نفر از آنان به‌ صورت تصادفي انتخاب شدند. ابزار تحقيق تركيبي از مقياس هاي استاندارد و پرسشنامه محقق ساخته بود كه با استفاده از اعتبار سازه، تعيين اعتبار و با استفاده از همساني دروني به روش آلفا كرونباخ تعيين پايايي شدند. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد، روحيه كارآفريني با ضريب 0.30 و ابعاد مختلف آن، بر بهره برداري از فرصت هاي كارآفرينانه تأثير معنادار و مثبت دارد. نتيجه اينكه، با شناسايي فرصت هاي كار و كارآفريني در رشته هاي دانشگاهي و تقويت روحيه كارآفريني دانشجويان به‌ عنوان يكي از عوامل مؤثر بر بهره برداري از فرصت ها، مي توان انگيزه و شرايط لازم براي كسب شغل دانشجويان را فراهم آورد.