سنخ‌شناسي ذهني بانوان درخصوص موانع حضور در ورزشگاه‌ها به‌عنوان تماشاگر با استفاده از روش كيو

هدف اصلي تحقيق حاضر، شناسايي ذهنيت ها و الگوهاي ذهني درخصوص موانع حضور بانوان در ورزشگاه ها به‌عنوان تماشاگر است كه براي دستيابي به آن از روش كيو استفاده شد. براي تشكيل فضاي گفتماني كيو از مصاحبه  (با 6 متخصص و خبره در مسائل فرهنگي و اجتماعي در حوزه جامعه شناسي ورزش، مسائل اجتماعي، جامعه شناسي زنان و جنسيت و شانزده نفر از بانوان علاقه مند حضور در ورزشگاه ها) و بررسي اسناد و مدارك، اطلاعات تكميلي درخصوص مسائل مرتبط با تحقيق استفاده شده است. پس از تنظيم كارت‌هاي كيو، به‌منظور مرتب كردن آ‌ن‌ها، 115 بانوي علاقه مند به حضور در ورزشگاه با نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. از مشاركت‌كنندگان خواسته شد تا ميزان موافقت يا مخالفت خود را با مرتب كردن 51 جمله بازنويسي و دسته بندي كنند و در قالب نمودار كيو روي طيفي يازده‌ درجه اي نمايش دهند. يافته‌هاي تحليل عاملي كيو نشان داد، ذهنيت مشاركت‌كنندگان درخصوص موانع حضور بانوان در ورزشگاه ها به‌عنوان  تماشاگر، به پنج گروه دسته بندي مي شود؛ به عبارت ديگر، پنج ديدگاه يا الگوي ذهني درمورد موانع حضور بانوان در ورزشگاه ها وجود دارد. موانعي از قبيل موانع اجتماعي، موانع سياسي، موانع ساختاري، موانع ديني و فرهنگي، موانع جنسيتي در كشور وجود دارد كه مانعي براي حضور زنان در ورزشگاه ها به‌عنوان  تماشاگر به شمار مي روند.