ارائه چارچوبي براي تدوين زيست‌پذيري با تكيه بر عوامل راهبردي‌

مفهوم زيست‌پذيري در كنار پايداري و به عنوان يك شعار در گفتمان عمومي و برنامه‌ريزي پديد آمده است. برنامه‌ريزان و سياست‌گذاران در رابطه با ايجاد و يا حفظ شهرها، به مفهوم زيست پذيري به عنوان يك اصل راهنما براي سرمايه‌گذاري و تصميم‌گيري و شكل دادن به محيط اجتماعي، اقتصادي، فيزيكي و بيولوژيكي شهري استناد مي كنند و زيست‌پذيري را استاندارد زندگي و مطلوبيت كلي زندگي مردم در يك سكونتگاه مي دانند. از پيش ‌شرط‌هاي اساسي برنامه‌ريزي به‌منظور ارتقاي كيفيت زندگي و افزايش سطح پايداري در جوامع گوناگون، شناسايي عوامل و عناصر تأمين‌كننده و مؤثر بر زيست‌پذيري است كه نقش بسياري در برنامه‌ريزي‌هاي راهبردي دولت دارند. پژوهش حاضر با هدف تعيين چارچوبي براي تدوين زيست پذيري با ارزيابي عوامل راهبردي تدوين يافته است. نوع تحقيق با توجه به هدف كاربردي توسعه‌اي و از نظر ماهيت و روش توصيفي، تحليلي و پيمايشي است. اطلاعات و داده‌هاي مورد نياز تحقيق با استفاده از روش هاي اسنادي و ميداني و از نظرات متخصصان و كارشناسان جمع‌آوري شده است. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزارهاي Excel ،SPSS  و جهت تعيين استراتژي ها و راهكارهاي زيست پذيري از مدل SWOT استفاده شده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه نواحي شهر ياسوج با مجموع 29 نقطه قوت و فرصت به ترتيب با امتياز وزني 3/15 و 4/01، به عنوان مزيت ها، پتانسيل هاي فراواني براي زيست پذيري در ابعاد مختلف دارد، ولي در عين حال 30 نقطه ضعف و تهديد فراروي اين منطقه به ترتيب با امتياز وزني 3/49 و 3/44 به عنوان محدوديت ها نشان مي دهد كه با چالش ها و مشكلاتي هم مواجه است. بنابراين بالابودن امتياز نقاط فرصت و ضعف (OW) از نظر كارشناسان، مهم‌ترين استراتژي پيشروي مسؤلان جهت استفاده بهتر از فرصت‌ها و تقويت نقاط قوت و كاهش ضعف‌ها و جلوگيري از آسيب‌ها راهبرد بازنگري است.