شناسايي و تحليل اثرات رونق صنايع دستي بومي در توسعه سكونتگاه‌هاي روستايي (مطالعه موردي: شهرستان‌هاي تربت جام- تايباد)

در بازه‌ي زماني كنوني، صنايع‌دستي روستايي به دليل ماهيت اقتصادي با مفاهيم توسعه اقتصادي مرتبط مي‌باشد كه مي‌تواند با پيام‌هاي اجتماعي، فرهنگي و قومي، هويت روستاييان را بيشتر و بهتر به مشتريان منتقل كند. بنابراين هدف پژوهش شناسايي اثرات صنايع‌دستي در سكونتگاه‌هاي روستايي شهرستآن‌هاي تربت جام – تايباد است. با توجه به موضوع پژوهش، نوع تحقيق توصيفي – تحليلي است. جامعۀ آماري شامل دو گروه كارشناسان و 239 توليدكننده‌ي صنايع‌دستي در 15 روستاي شهرستان‌هاي تربت‌جام – تايباد مي‌باشد كه به شيوه تصادفي ساده مورد پرسشگري قرار گرفتند. شيوه گردآوري داده‌ها شامل روش‌هاي كتابخانه اي و ميداني با ابزار پرسشنامه است. روش تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون T تك نمونه‌اي در نرم‌افزار SPSS و مدل AHP انجام شد. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه در تمامي متغيرهاي تحقيق (اقتصادي، 3/40، اجتماعي، 3/37، گردشگري، 3/26، زيست‌محيطي، 3/07) ميانگين شناسايي شده بالاتر از ميانه‌ي نظري (3) است، از اين رو رونق صنايع‌دستي نقش مؤثر و مفيدي در توسعه روستايي منطقه (نسبت به موقعيت و وضعيت اقتصادي و غيره كلي آن) ايفا مي‌كند. همچنين نتايج حاصل از روش (AHP) در بين متغيرهاي مورد بررسي نشان مي‌دهد، مؤلفه‌هاي اقتصادي و اجتماعي به ترتيب با وزن‌هاي 0/574، 0/167 درصد، مهم‌ترين عوامل مؤثر بر توسعه روستايي مي‌باشند و مؤلفه‌هاي گردشگري و زيست‌محيطي به ترتيب با وزن‌هاي 0/159 و 0/098 از اهميت كمتري نسبت به ساير عوامل دارند. بنابراين توجه ويژه به رونق صنايع‌دستي به عنوان رويكردي خلاق و نوين در توسعه روستايي براي ساير سكونتگاه‌هاي روستايي پيشنهاد مي‌گردد.