مدل سازي و طراحي نقشه سطوح توسعه ي كشاورزي پايدار مناطق روستايي استان‌هاي همدان و كرمانشاه

مدل‌سازي سطوح توسعه كشاورزي، ابزاري كارآمد در ايجاد شناخت كافي از سرزمين و پراكنش فضايي توسعه آن است. از اين رو هدف از انجام پژوهش حاضر، مدل‌سازي سطوح توسعه‌ كشاورزي مناطق روستايي استان‌هاي همدان و كرمانشاه در سال 1399-1400 بود. اين پژوهش به لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ تجزيه و تحليل داده‌ها تحقيقي كمي است كه به شيوه پيمايشي صورت پذيرفته است. جامعه آماري پژوهش، مراكز دهستان‌ استان‌هاي همدان و كرمانشاه بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي و به صورت انتساب متناسب 666 كشاورز از 89 مركز دهستان مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، پرسش‌نامه‌ بود كه روايي و پايايي پرسش‌نامه مورد تأييد قرار گرفت. به منظور سنجش پايداري كشاورزي در مناطق روستايي از روش تركيبي وايكور‌- آنتروپي بهره گرفته شد. در مدل‌سازي سطوح توسعه كشاورزي پايدار از نرم‌افزار Arc-GIS ver10.5 استفاده شد. نتايج پژوهش بيانگر آن است كه روستاهاي خرم‌رود از توابع شهرستان تويسركان و روستاي راهب از توابع شهرستان كبودر آهنگ استان همدان به ترتيب بالاترين و پائين‌ترين ضريب پايداري را داشته‌‌اند. در مجموع مناطق روستايي استان‌هاي همدان و كرمانشاه از لحاظ توسعه كشاورزي پايدار در وضعيت مطلوبي قرار ندارند و اختلاف فاحشي ميان اين استان‌ها مشاهده نمي‌گردد. همچنين با توجه به محاسبات انجام شده روستاهاي مورد مطالعه در هفت سطح تقسيم شدند كه در سطح كاملاً ناپايدار روستايي قرار ندارد و در سطوح ناپايدار 15 روستا، نسبتاً ناپايدار 28 روستا، در حال پايداري 33 روستا، نسبتاً پايدار 11 روستا، پايدار 2 روستا قرار مي‌گيرد و در سطح كاملاً پايدار نيز روستايي قرار نگرفته است.