بررسي موانع و دلايل عدم استفاده روستاييان از پل عابر پياده

حفظ جان انسان‌ها در كنار فراهم آوردن سهولت در رفت و آمد يكي از اهداف مهم فرآيندهاي مهندسي در امر ترافيك است. عابرين پياده از مهم‌ترين اركان ترافيكي هستند، لذا وسائل نقليه و عابرين پياده اصلي‌ترين اهداف براي سياست‌گذاري درحوزه‌ ترافيك محسوب مي‌شوند. هدف اساسي از انجام اين پژوهش تحليل عوامل اثرگذار برعدم تمايل گروه‌هاي مختلف روستاييان به استفاده از پل‌هاي عابرپياده است. اين تحقيق از نظر ماهيت و هدف كاربردي است و روش تحقيق آن تحليلي - توصيفي است. جمع‌آوري داده‌ها به روش پيمايش ميداني و مصاحبه حضوري با 380 نفر در سال 1398 با كاربرد روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌بندي شده انجام گرفت. ابزار سنجش آن به صورت پرسش‌نامه‌اي مي‌باشد. در اين پژوهش جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار آماري Eviews و مدل لاجيت استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه از مهم‌ترين عواملي كه بر عدم تمايل روستاييان به استفاده از پل‌هوايي در بخش افراد داراي تحصيلات دانشگاهي مؤثر است ارتفاع پله‌ها، ترس از ارتفاع، جريمه يا تشويق، تمايل به ايجاد پله برقي و ايجاد معبر وسط خيابان مي‌باشد. در بخش استفاده‌كنندگان عمومي جنس و تعداد پله‌ها، عدم آگاهي افراد و تماسل به احداث زيرگذر بر عدم استفاده از پل هوايي عابر پياده مؤثر است. اين عوامل در بخش دانش‌آموزان شامل شيب و ارتفاع پله‌ها، جريمه يا تشويق، تمايل به ايجاد پله برقي و اتلاف وقت مي‌باشد. در اين راستا استانداردشدن ارتفاع و شيب پله‌ها و ايجاد مانع وسط خيابان باعث مي‌شود عموم روستاييان تمايل بيشتري براي استفاده از پل‌هوايي از خود نشان دهند.