ارتباط استرس با شاخص هاي هموديناميك بيماران بستري در بخش مراقبت ويژه قلب

مقدمه: ابتلا به بيماري قلبي مانند سكته ي قلبي و بستري در بخش مراقبت هاي ويژه قلبي رويدادي استرس زاست كه مي تواند بر روند بهبودي بيمار تاثير نامطلوبي داشته باشد. توجه به تغييرات شاخص هاي هموديناميك و عوامل مرتبط با آن از اولويت هاي مراقبت از اين بيماران است. ‏اين مطالعه با هدف تعيين تاثير استرس بر شاخص هاي هموديناميك بيماران بستري در بخش مراقبت ويژه قلب انجام شد. روش‌ كار: پژوهش حاضر يك مطالعه ي توصيفي - همبستگي مي باشد كه جامعه پژوهشي آن را بيماران بستري در بخش مراقبت هاي ويژه قلب بيمارستان امام خميني تهران در نيمه ي دوم سال 1400 تشكيل مي دادند. ‏210 بيمار به روش در دسترس و بر اساس معيارهاي ورود انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي مشخصات دموگرافيك بيماران و DASS-21  استفاده شد. داده ها با نرم افزار 16SPSS تحليل شدند. يافته ها: : ميانگين سن بيماران 13.89 ± 53.85 سال بود. ميانگين استرس بيماران 9.57± 22.81 در محدوده ي متوسط بدست آمد. 14/76 درصد استرس عادي، 27.61 درصد خفيف، 39.04 درصد متوسط، 13.80 درصد شديد و 4.79 درصد بسيار شديد داشتند. همبستگي بين استرس بيماران با شاخص هاي هموديناميك مانند فشارخون سيستوليك (001.r=0/726 ,P 0) ، فشار متوسط شرياني ( .001 r=0/۴۳۵ , P 0 ) ، ضربان قلب ( r=0/311, P 0/001) و تعداد تنفس بيماران ) 00۲/r=0/۲۵۵ , P=0) معني دار بود به گونه اي كه با افزايش استرس تمام اين شاخص ها بالا مي رفتند. نتيجه گيري: با وجود اينكه استرس بيماران بستري در بخش مراقبت ويژه قلبي در حد متوسط بدست آمد، اما اثرات آن بر روند بهبودي و شاخص هاي هموديناميك اهميت دارد، لذا پيشنهاد مي گردد پرستاران شاغل در بخش هاي مراقبت ويژه، در بررسي هاي خود به عوارض روانشناختي و به تبع آن به شاخص هاي هموديناميك توجه نمايند و با انجام مداخلات پرستاري و مديريت آن به روند بهبودي بيماران كمك نمايند.