مقايسه تأثير درمان گروهي پذيرش و تعهد وجودنگر و درمان شفقت‌محور بر سرمايه عاطفي دختران نوجوان افسرده

مقدمه: افسردگي از متداول ترين و ناتوان كننده ترين اختلالات رواني در نوجوانان مي باشد كه تأثير مخربي بر توانايي ها، عملكرد، روابط و ساير زمينه هاي زندگي نوجوانان دارد و اغلب با كاهش سرمايه عاطفي كه مرتبط با غمگيني، فقدان انرژي، بي توجهي و عدم علاقه است، همراه مي گردد. اين پژوهش با هدف مقايسه تأثير درمان گروهي پذيرش و تعهد وجودنگر و درمان شفقت محور بر سرمايه عاطفي دختران نوجوان افسرده صورت گرفت. روش كار: پژوهش به روش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري انجام شد. جامعه آماري دختران نوجوان افسرده ناحيه 3 اصفهان در پاييز 1399 بودند. 45 نفر از جامعه مذكور به صورت هدفمند انتخاب و از طريق گمارش تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل قرار گرفتند. مقياس افسردگي كوتچر براي غربالگري اوليه و پرسشنامه سرمايه عاطفي گل پرور براي سنجش متغير وابسته در سه مرحله استفاده شد. گروه هاي آزمايش ده جلسه تحت درمان پذيرش و تعهد وجودنگر و درمان شفقت محور قرار گرفتند و در اين مدت گروه كنترل درماني دريافت نكرد. داده ها با استفاده از تحليل واريانس اندازه هاي مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني تحليل گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد كه در سرمايه عاطفي تفاوت بين دو گروه درماني با گروه كنترل معنادار است (P 0.05) اما بين دو گروه درماني تفاوت معناداري وجود نداشت (P 0.05). نتيجه گيري:  با توجه به يافته هاي پژوهش، درمان پذيرش و تعهد وجودنگر و درمان شفقت محور كارآمدي مناسبي بر بهبود سرمايه عاطفي در دختران نوجوان افسرده دارند. بنابراين، پيشنهاد مي شود اين دو درمان در مدارس و مراكز درماني براي دختران نوجوان افسرده استفاده شود.