بررسي اثربخشي درمان شناختي رفتاري بر عملكرد جنسي و كيفيت روابط زناشويي زنان مبتلا به اختلال ميل/ برانگيختگي جنسي

مقدمه: اختلال ميل/ برانگيختگي جنسي زنان، موجب بروز آسيب هاي هيجاني و روان شناختي و كاهش كيفيت و رضايت زناشويي و افزايش فرسودگي زناشويي مي شود. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان شناختي رفتاري بر شاخص عملكرد جنسي و كيفيت رابطه زناشويي زنان مبتلا به اختلال ميل - برانگيختگي جنسي انجام شد. روش كار: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل زنان مبتلا به اختلال ميل برانگيختگي جنسي مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر اصفهان در سال 1400-1399 بودند كه از ميان آنها تعداد 30 نفر به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و به روش نمونه گيري تصادفي در دو گروه گمارش شدند (هر گروه 15 نفر). آزمودني‌هاي هر دوگروه در مرحله پيش آزمون با مقياس‌هاي شاخص عملكرد جنسي زنان ايزودوري و همكاران(2006) وكيفيت روابط زوجين كوندي و همكاران(2016) مورد ارزيابي قرار گرفتند. سپس گروه‌آزمايشي پژوهش طي دوماه تحت مداخله قرار گرفتند و گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكرد. پس از اتمام جلسات مداخله، اعضاي هر دو گروه دوباره با ابزار پژوهش مورد ارزيابي قرار گرفتند. جهت تحليل داده‌ها از نرم افزار آماري SPSS-23 و روش‌هاي آماري تحليل كوواريانس تك متغيره و چند متغيره به همراه آزمون تقيبي LSD استفاده شد. يافته ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه درمان شناختي - رفتاري توانسته است ميل جنسي (sig=0/001 و F=63/069)، برانگيختگي جنسي((sig=0/001 و F=51/439)، رضايت جنسي(sig=0/014 و F=7/07)، ارگاسم(sig=0/001 و F=32/18)و كيفيت رابطه زناشويي(sig=0/001 و F=34/11) را بهبود بخشد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج حاصله، مي‌توان گفت كه درمان شناختي رفتاري در تعديل نشانگان اين اختلال از اثربخشي لازم برخوردار است و مي‌تواند به عنوان يك گزينه درماني مناسب در كنار ساير الگوهاي روان‌درماني اين اختلال مورد استفاده قرار گيرد.