مقايسه اثربخشي بسته‌ آموزشي تاب آوري و درمان مثبت‌نگر بر داغ اجتماعي مادران افراد مبتلا به ملال جنسيتي

مقدمه: اعضاي خانواده افراد دچار ملال جنسيتي دچار انزواي اجتماعي، اضطراب، افسردگي وكاهش بهزيستي رواني مي شوند كه اين موضوع به نوبه خود سلامت روان افراد مبتلا به ملال جنسيتي را تحت تاثير قرار مي دهد. راهبردهاي متعددي براي كاهش داغ اجتماعي اعضاي خانواده افراد مبتلا به ملال جنسيتي به ويژه مادران آن ها وجود دارد كه مي توان به مقايسه آن ها پرداخت. از اين رو، هدف پژوهش حاضر بررسي مقايسه اثربخشي بسته آموزشي تاب آوري و درمان مثبت نگر بر داغ اجتماعي مادران افراد مبتلا به ملال جنسيتي بود. روش‌ كار: اين مطالعه نيمه آزمايشي با طرح دو گروه آزمايش و يك گروه گواه به همراه پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل مادراني است كه داراي فرزند مبتلا به ملال جنسيتي هستند و در شهر اصفهان در سال 1401-1400 به مراكز مشاوره براي درمان مراجعه كرده اند. از اين جامعه، نمونه اي به تعداد 45 نفر و با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري داده هاي پژوهش از پرسشنامه داغ اجتماعي ريتسچر و همكاران (2003) استفاده شد. داده هاي پژوهش با استفاده از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بن فروني به وسيله نرم افزارSpss نسخه 22 تحليل شدند. يافته‌ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه هر دو روش بسته آموزشي تاب آوري و درمان مثبت نگر بر كاهش داغ اجتماعي مادران افراد مبتلا به ملال جنسيتي موثر بوده است (40/3=F، 2=df و 05/0 p). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به دست آمده پيشنهاد مي گردد روان شناسان و مشاوران به متغير تاب آوري در بسته هاي آموزشي و درماني اين افراد و خانواده هاي آنان توجه ويژه اي داشت باشند.