رابطه هوش هيجاني با شادكامي و فرسودگي شغلي پرستاران شاغل در بخش‌هاي كوويد-19

مقدمه: پرستاران به عنوان خط اول مقابله با بيماري كوويد 19 در جهان شناخته شده اند. مطالعه حاضر با هدف تعيين رابطه هوش هيجاني با شادكامي و فرسودگي شغلي پرستاران شاغل در اين بخش ها انجام شد. روش: دراين مطالعه مقطعي به روش نمونه گيري تصادفي تعداد 347 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستانهاي آموزشي شهر همدان در سال 1400 مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه هاي مشــخصات جمعيت شناختي، فرسودگي شغلي ماسلاچ، شادكامي آكسفورد و هوش هيجاني گلمن بود. رابطه بين مؤلفه‌هاي شادكامي و هوش هيجاني با استفاده از آزمون ضريب همبستگي پيرسون تعيين شد. عوامل تاثيرگذار بر شادكامي پرستاران بخش كرونا با استفاده از مدل رگرسيون خطي تعيين گرديد. داده ها  با استفاده از نرم افزار Stata نسخه 14 در سطح خطاي 5% تحليل شدند. يافته‌ها: اكثريت پرستاران زن (62.54 %) با ميانگين سني 6.77±31.80 بودند. بين فرسودگي شغلي و شادكامي رابطه معكوس و معنادار(p=-0/165, r=0/002) و بين هوش هيجاني و شادكامي رابطه مستقيم و معنادار (p 0/001, r=0/183) وجود داشت. نتايج نشان داد به ازاي هر واحد افزايش نمره مهارت اجتماعي،0.49 به شادكامي افزوده و به ازاي هر واحد افزايش نمره خستگي عاطفي ،0.35 از نمره شادكامي كاسته شد(P 0.001). نهايتاً به ازاي هر واحد افزايش نمره عدم موفقيت فردي،0.32 به نمره شادكامي افزوده شد (P 0.001). نتيجه‌گيري: با توجه به رابطه معكوس بين فرسودگي شغلي و شادكامي و رابطه مستقيم بين هوش هيجاني و شادكامي پرستاران، ميتوان با برگزاري كارگاه هاي آموزشي هوش هيجاني و همچنين ارتقاي شادكامي با برنامه هاي شادي بخش، از تأثير نامطلوب احساسات منفي احساس شده در كار و فرسودگي شغلي در پرستاران جلوگيري نمود.