تاب‌آوري والدين داراي كودك دچار اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي در شرايط قرنطينه: يك پژوهش كيفي

مقدمه: بسياري از مردم براي مدت زمان مشخصي، زندگي در شرايط قرنطينه را تجربه كردند. با وجود اينكه قرنطينه براي حفظ سلامتي افراد در برابر بيماري‌هاي عفوني ضروي و اجتناب ناپذير است، اما مي‌تواند زمينه‌ساز بروز مشكلات روان‌شناختي در افراد به ويژه والدين كودكان با مشكلات رفتاري شود. بنابراين، هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي تاب‌آوري والدين داراي كودك دچار اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي در شرايط قرنطينه بود. روش كار: پژوهش حاضر يك پژوهش كيفي از نوع پديدارشناسي بود. جامعه پژوهش شامل والدين داراي كودك دچار اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي مراجعه كننده به كلينيك‌هاي روانشناختي شهر تهران بود كه در سال 1400 تجربه زندگي قرنطينه‌اي در زمان بحران پاندمي بيماري كرونا را داشتند. تعداد 8 والد با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند و تا رسيدن به اشباع اطلاعاتي كامل انتخاب شد. جمع‌آوري داده‌ها از طريق مصاحبه نيمه ساختاريافته و تحليل داده‌ها با استفاده از تكنيك تحليل مضمون انجام شد. يافته‌ها: تحليل داده‌هاي حاصل از مصاحبه‌ها در 4 مضمون اصلي (احساس فرسودگي رواني، بروز كشمكش‌هاي مختلف، بروز خلق ناآرام، مشكلات شناختي- رفتاري تشديد شده) و 19 مضمون فرعي استخراج و طبقه‌بندي شد. نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه تجربه زندگي قرنطينه‌اي در زمان پاندمي بيماري كرونا مي‌تواند به شكل منفي تاب‌آوري والدين داراي كودك دچار اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي را تحت تاثير قرار دهد. بنابراين به متخصصان و روانشناسان توصيه مي‌شود در اين حوزه اقدامات موثر را انجام دهند.