استراتژي توسعه شهرهاي مرزي با رويكرد سيستمي؛ مطالعه موردي تايباد

با توجه به اينكه مناطق مرزي داراي شرايط و ويژگي‌هاي خاص جغرافيايي-سياسي هستند توجه به امر توسعه و آمايش اين مناطق از اهميت بسزايي برخوردار است. هدف: از اين تحقيق ارائه راهبردهاي توسعه شهري براي شهر مرزي تايباد است. اين شهرستان به دليل ويژگي‌هاي خاص ژئوپليتيكي، پيوندهاي فرهنگي با كشور افغانستان، دارا بودن جاذبه‌هاي طبيعي فرهنگي و .... مي‌تواند در كانون تدوين برنامه‌هاي استراتژيك دولت مركزي قرار گيرد. و همچنين بررسي استراتژي‌هاي توسعه شهري تايباد مي‌باشد كه مي‌تواند براي برنامه ريزي و مديريت مرزي به عنوان الگويي مد نظر قرار گيرد. روش تحقيق: بنابراين اين تحقيق با روش توصيفي- تحليلي و با استفاده از روش ميداني در صدد بررسي راهبردهاي توسعه‌اي شهر تايباد است. جامعه آماري 6 متخصصين و خبرگان در حوزه مطالعات مرزي مي‌باشند. براي آزمون مدل مفهومي تحقيق از روش ديمتل بهره گرفته شده است. يافته‌هاي تحقيق: براساس يافته‌هاي تحقيق متغيرهايي مانند گسترش نقش بخش خصوصي در سرمايه گذاري زيرساخت‌ها، توجه به برنامه ريزي بخشي، استراتژي انسجام منطقه‌اي، پيوند دادن سطح ملي به سطح محلي، گسترش مشاركت‌هاي خارجي، ايجاد يك صندوق توسعه در سطح شهر، كاهش فقر، تقويت مشاركت در دو سطح رسمي و غير رسمي و ... در منطقه نشان‌دهنده تعامل بالا و ارتباط سيستمي قوي با ساير متغيرها هستند كه نشان دهنده بيشترين ميزان اهميت در توسعه شهر مرزي تايباد مي‌باشند. نتيجه گيري: بنابراين مي‌توان بيان نمود كه براي توسعه شهر مرزي تايباد بايد استراتژي‌هاي توسعه‌اي و سطح پايين به بالا مد نظر قرار گيرد.