بررسي نقش مراكز اجتماعي تاريخي شهري بر هويت شهرهاي تاريخي (نمونه موردي شهر شيراز)

شهر پديده‌اي است تاريخي كه بخش چشمگيري از تاريخ مدنيت بشر در بافت‌هاي قديمي آن تجلي مي‌يابد كه بيانگر فرهنگ، هويت نسل‌هاي گذشته است و گنجينه‌اي از ميراث ملموس و ناملموس تاريخ سرزمين را در خود پرورانده است. مراكز اجتماعي بافت تاريخي به عنوان بخشي ازصورت ظاهري (كالبد)؛ داراي ارزش‌هاي معماري و مفاهيم متعددي هستند. كه بايسته است موضوع تحقيق‌هاي دامنه دار و عميقي جهت بازشناخت اين مفاهيم و تداومشان، قرار گيرد. اين مطالعه مبتني بر رويكرد مطالعه موردي با تمركز بر بازآفريني شهري در مركز تاريخي شهر شيراز است. از آنجايي كه پروژه ساختي انجام نشده است، اين پژوهش بيشتر بر جنبه‌هاي فيزيكي هويت شهري تمركز خواهد كرد تا ابعاد اجتماعي آن. تحقيقات تجربي از يك كار ميداني جامع كه از طريق چندين بازديد از سايت انجام شده است. اين مقاله استدلال مي‌كند كه يكي از راه‌هاي بازيابي هويت شهري مراكز اجتماعي تاريخي شهري شيراز، بازگشت به ريشه‌هاي اوليه آن و تلاش براي حفظ آنها در مواجهه با محيط‌‌هاي نوظهور است. اين پژوهش با بررسي مراكز اجتماعي تاريخي شهر شيراز، تجربه جديدي را در ايجاد هويت شهري امروزي با الهام از گذشته مورد توجه قرار مي‌دهد. نتايج حاصل از اين بخش نشان مي‌دهد كه عناصر و مولفه‌هاي معماري بافت تاريخي شهر شيراز در شاخص تداوم داراي بيشترين نمره و ميانگين هستند كه معرف معناي صريح بافت تاريخي اين شهر مي‌باشد.