جوانان، خانواده و مديريت ازدواج

مطالعۀ حاضر با روش كيفي و به وسيلۀ مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته و با هدف وارسي نقش خانواده در چگونگي مديريت ازدواج از منظر جوانان انجام شده است. نمونه‌ها كه تعداد آنها 25 تن است، بر اساس رويه‌هاي انتخاب مبتني بر بيشترين اطلاعات و حداكثر تغييرات انتخاب شده و در آن صفات جنسيت، وضع تأهل، سن، طبقه و دسترسي مورد ملاحظه قرار گرفته است. تحقيق نشان داد كه بار اصلي در ازدواج و گذار به بزرگسالي جوانان بر عهده خانواده است كه خود منابع لازم را براي مديريت چنين امري، در اختيار ندارد. اين قضيه به دليل نقش سنتي خانواده در ازدواج جوانان تقويت مي‌شود، ضمن آنكه به علت نوع رژيم رفاهي در ايران روز به روز مسئوليت هاي بيشتري در مديريت زندگي جوانان برعهده خانواده قرار مي‌گيرد. از اين لحاظ مي‌توان گفت خانواده‌ها در عرصۀ گذار به بزرگسالي و ازدواج جوانان درگير فشار احتمالي مضاعف و تشديد نابرابري فزاينده‌ خواهند بود كه در نهايت فرسودگي ايشان را در آن حوزه سبب خواهد شد. فرسودگي خانواده در نتيجۀ برعهده داشتن مسئوليت هاي متنوع گذار به بزرگسالي جوانان يكي از مهمترين مفاهيم پيشنهادي اين مقاله است. همين حال مطالعه نشان داد كه روابط جوانان و خانواده در فرآيند مديريت ازدواج بر پايۀ تعامل و به گونه‌اي منعطف و بازانديشانه تنظيم مي‌شود. در اين مورد جوانان ضمن آنكه بر حق انتخاب خود و همزمان بهره‌بردن از امكانات خانواده تأكيد مي‌كنند، نقش خانواده در نظارت بر آشنايي و سازمان دادن به جريان ازدواج را نيز مي‌پذيرند. مطابق با چنين تحولاتي روابط جديدي در مديريت گذار به بزرگسالي بين فرزندان و خانواده‌ها شكل يافته است كه بر اساس آن خانواده‌ها با خواسته‌هاي جوانان كنار مي‌آيند و استقلال و فردگرايي آنها را در آشنايي و انتخاب مي‌پذيرند، اما حمايت خود را نيز از آنها همچنان حفظ مي‌كنند.