نقش ميانجي سرمايه اجتماعي در تأثير پيوندكاري بر توانمندسازي روان‌شناختي وزارت ورزش و جوانان كشور

پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش ميانجي سرمايه اجتماعي در تأثير پيوندكاري بر توانمندسازي روان شناختي وزارت ورزش و جوانان كشورانجام گرفت. جامعه آماري اين پژوهش را تمامي كاركنان وزارت ورزش و جوانان كشور تشكيل مي‌داد كه تعداد آنها 831 نفر بود. حجم نمونه براي مطالعه حاضر با توجه به حداقل نمونه، براي مدل معادلات ساختاري،250 نفر بود كه به صورت در دسترس انتخاب گرديد. ابزار اندازه‌گيري پرسشنامه استاندارد براي متغيرهاي پژوهش بود كه روايي آن به تأئيد 8 نفر ازمتخصصان مديريت ورزشي رسيد و پايايي آن نيز در يك مطالعه مقدماتي با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ بيشتر از 0.7 به دست آمد.مطالعه حاضر از سري مطالعات توصيفي همبستگي بود كه در بررسي روابط بين متغيرها نيز از مدل معادلات ساختاري به روش حداقل مربعات جزئي با استفاده از نرم‌افزارهاي spss و smart PLSاستفاده گرديد. نتايج به دست آمده نشان داد كه پيوند كاري و سرمايه اجتماعي بر توانمندسازي روانشناختي كاركنان وزارت ورزش و جوانان تأثير مثبت و مستقيمي دارد. همچنين نتايج پژوهش حاكي از اين بود كه سرمايه هاي اجتماعي مي تواند به صورت غير مستقيم بر شدت اثر بين پيوندكاري و توانمندسازي روانشناختي تأثير گذار باشد. به طور كلي يافته هاي پژوهش به مديريت وزارت ورزش و جوانان پيشنهاد مي شود كه از طريق مشاركت كاركنان در تصميمات سازمان و افزايش پيوندكاري و سرمايه اجتماعي در سازمان، بر هر يك از ابعاد مربوط به سرمايه روان شناختي تمركز كنند و ميزان سرمايه روان شناختي سازمان را بالا ببرند و از اين طريق موجب بهبود عملكرد در سازمان شوند