تدوين الگوي ساختاري تفسيري بازنشستگي نيروي انساني در سازمان‌هاي ورزشي

پژوهش حاضر با هدف كلي طرحي الگوي بازنشستگي نيروي انساني با تاكيد بر شايستگي منابع انساني و ويژگي‎هاي فردي در ورزش انجام گرفت. روش تحقيق آميخته با استفاده از شيوه هاي كيفي و كمي بود كه در سال 1400 انجام شد. در بخش كيفي از روش مصاحبه اسمي و در بخش كمي از روش ساختاري تفسيري استفاده شد. جامعه آماري شامل خبرگان ورزش و منابع انساني بودند. شرط خبرگي در اين تحقيق داتشن مدرك تحصيلي حداقل كارشناسي ارشد و حداقل 10 سال سابقه كاري در حوزه ورزش بود. نمونه هاي تحقيق به روش هدفمند انتخاب شده و مصاحبه ها تا اشباع نظري ادامه يافت. بعد از 14 مصاحبه اطلاعات به اشباع رسيد اما براي اطمينان تا 18 مصاحبه ادامه يافت. 381 كد از تعداد 18 مصاحبه احصاء شد كه بعد از حذف كدهاي تكراري 82 كد باز منحصر به فرد براي الگوي بازنشستگي نيروي انساني در سازمان‌هاي ورزشي باقي ماندند. براي اطمينان از نتايج كدگذاري، كدهاي باز جهت تاييد به نمونه ها ارسال شد. نتايج تحليل داده هاي پژوهش نشان داد كه 8 مقوله اصلي شامل توسعه فرآيندهاي آموزش نيروي انساني، برنامه ريزي و اجراي طرح آمايش و جذب و بازنشستگي نيروي انساني، ارزيابي مستمر كاركنان، شناسايي نيروهاي كارآمد و بهبود دوره هاي كارورزي، بهبود محيط شغلي كاركنان و افزايش كيفيت كاري، اصلاح ساختار و كاهش نيروهاي مازاد بر اساس شاخصهاي شفاف و منطقي، شايسته سالاري و جانشين پروري و مديريت دانش به عنوان عوامل بازنشستگي نيروي انساني در سازمان هاي ورزشي وجود دارند كه بر اساس آن ها الگوي كمي و كيفي بازنشستگي بهينه نيروي انساني در ورزش كشور طراحي شد. اين الگو مي تواند راهنماي مناسبي براي مديران منابع انساني سازمان هاي ورزشي كشور در راستاي بهبود شرايط سازمان در مواجهه با پديده بازنشستگي كاركنان مجرب و نيز جذب كاركنان شايسته و توانمند جديد باشد.