بررسي نقش واسطه اي باورهاي فراشناختي در رابطه بين نگراني و نشانه هاي اضطراب فراگير در دانشجويان

زمينه و هدف: در مطالعات بسياري رابطه بين نگراني و اضطراب بررسي گرديده است. در اين ميان، مدل فراشناختي ولز بيان مي كند كه بيماران مبتلا به اختلال اضــطراب فراگير، در مورد نگراني هاي خود باورهاي مثبتي دارند كه از آن به عنوان يك ابزار سودمند در جهت مقابله با تهديد ياد مي كنند. در همين راستا، هدف پژوهش حا ضر بررسي نقش واسطه اي باورهاي فراشناختي در رابطه بين نگراني و نشانه هاي اضطراب فراگير مي باشد. روش ها: اين مطالعه به روش همبســتگي انجام شــد. نمونه تحقيق،شــامل 246 نفر از دانشــجويان دانشــگاه هاي شــهرســتان كاشــان درســال تحصــيلي97-96بود. براي اندازه گيري متغيرها، از پرســشــنامه نگراني ايالت پنســيلوانيا (PSWQ) مقياس كوتاه اختلال اضــطراب فراگير (7-GAD) و پرســشــنامه باورهاي فراشــناخت (30-MCQ) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزارهاي 22-SPSS و 22-AMOS تحليل گرديد. نتايج: يافته ها بيانگر وجود رابطه معنادار بين نگراني و اضـــطراب فراگير(P 0.01 , r=0/53 )، نگراني و باورهاي فراشناختي (r=0/49, P 0.01) و اضطرب فراگير و باورهاي فراشناختي (r=0/53, P 0.01) بود.نتايج حاصل ازمعادلات ساختاري، نقش وا سطه اي باورهاي فراشناختي منفي را در رابطه بين نگراني و نشانه هاي ا ضطراب فراگير تأييد نمود. اما ضريب مسير باورهاي فراشناختي مثبت و اضطراب فراگير معنادار نبود و از مدل حذف گرديد. نتيجه گيري: به طور كلي در ارتباط نگراني و نشانه هاي اضطراب فراگير، باورهاي فراشناختي منفي، نقش واسطه اي دارد. نتايج به دست آمده در موارد بسياري از جمله سلامت روان فردي، خانوادگي، تربيتي، درماني و روابط بين فردي مؤثر است.