تجربه كاركنان، كارشناسان و متخصصان آموزش سلامت ايران از ويژگي هاي فردي آموزش دهنده سلامت: يك مطالعه كيفي

زمينه و هدف: وضعيت آموزش سلامت در كشور مطلوب نيست. جهت نهادينه سازي علم آموزش سلامت در نظام سلامت كشور، تعيين شايستگي هاي كاركنان نظام سلامت در اين زمينه ضروري است. مطالعه حاضر با هدف تبيين ويژگي هاي فردي آموزش دهنده سلامت انجام شد. روش ها: اين مطالعه كيفي به روش تحليل محتوا با رويكرد لاندمن و گرانهايم در سال 1398 انجام شد، 31 نفر از متخصصان آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، كارشناسان سلامت و پزشكان در سطوح مختلف نظام سلامت به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. داده ها از طريق مصاحبه نيمه ساختار يافته جمع آوري و تجزيه و تحليل گرديد. به منظور تأييد دقت داده ها، شاخص هاي اعتبار، اعتماد، تأييدپذيري و انتقال پذيري مد نظر قرار گرفت. نتايج: علاوه بر درون مايه هاي مربوط به شايستگي هاي علمي و حرفه اي، درون مايه ويژگي هاي فردي آموزشگر سلامت مشخص شد. اين درون مايه شامل 11 طبقه اصلي: اخلاق و تعهد حرفه اي، اعتماد به نفس، الگو بودن، اهل مشورت بودن، باورهاي قلبي، تعالي شغلي و توسعه فردي، سلامتي، شايستگي فرهنگي، ظواهر، علاقمندي و ويژگيهاي زمينه اي بود. نتيجه گيري: آموزشگر سلامت علاوه بر شايستگي هاي علمي و تخصصي، بايد داراي اخلاق و تعهد حرفه اي، اعتماد به نفس، باورهاي قلبي، سلامتي، شايستگي فردي و علاقمندي بوده، همچنين علاوه بر الگو بودن، بايد ظواهر مناسب داشته و در راستاي تعالي شغلي و توسعه فردي كوشا باشد. لذا پيشنهاد مي شود در برنامه هاي درسي اين ويژگي ها مد نظر قرار گيرد.