عشق در مراقبت پرستاري: واقعيت يا خيال؟

زمينه و هدف: از ابتداي نظريه پردازي در پرستاري، ارتباط بعنوان عنصر اساسي در مراقبت مطرح شد. عشق نيز عنصري اساسي در ارتباط است. هر چند كه بطور نظاممند جايگاه عشق در پرستاري تبيين نشده است اما كارهاي نظريه پردازاني مانند واتسون و مقالات پراكنده قابل توجه است. از اين رو اين مطالعه با هدف، تبيين عشق در ارتباط پرستار و مددجو ارائه شده است. روش ها: براي تبيين مفهوم عشق در پرستاري، مقالات مربوط به اين مفهوم در منابع اينترنتي و كتابخانهاي تا تاريخ سپتامبر 2022 مورد بررسي قرار گرفت. ابتدا پايگاه هاي الكترونيكي با واژه هاي كليدي عشق، ارتباط، پرستار، مددجو و پرستاري بصورت فارسي و انگليسي و بصورت مجزا و تركيبي جستجو شد. سپس با مرور خلاصه، مقالات مرتبط شناسائي و متن مقالات بطور كامل مطالعه گرديد. در تكميل فرايند جستجو منابع كتابخانه اي معتبر نيز بررسي شدند. نتايج: كاركردهاي عشق در ارتباط شامل عمق بخشيدن به ارتباط بين فردي، شفابخشي ارتباط، غناي شغلي و ثبات مراقبت ميباشد كه در بستر اخلاق فضيلت گرا ميتواند تحقق يابد. نتيجه گيري: اگر چه مهمترين چالش هاي پيشروي آن يعني وجود پرستار عاشق و نياز به منابع انساني كافي اجراي آن را با مانع روبه رو ميكنند اما استفاده از عشق در پرستاري با تاكيد بر آموزه هاي اخلاقي و معنوي و الگو مداري ميتواند سبب ارتقا جايگاه حرفه اي پرستار شود. نقويت عشق در پرستاري بعنوان رويكردي انساني جهت افزايش پيامدهاي مطلوب براي مددجو و پرستار توصيه ميگردد.