بررسي ارتباط بين سطح اسيداوريك سرم باشدت علايم باليني دربيماران آرتريت روماتوييد

زمينه و هدف: آرتريت روماتوئيد يك بيماري اتوايميون و مزمن است كه با يك پلي آرتريت التهابي مشخص مي‌شود و ترجيحاً مفاصل كوچك را تحت تأثير قرار مي دهد. برخي عوامل از جمله سن بالا، فشارخون سيستوليك و ميزان LDL ، ESR ،GFR در بروز بيماري‎هاي قلبي عروقي در اين بيماران موثر مي باشد. مطالعه‌ي حاضر با هدف تعيين ارتباط بين سطح اسيداوريك سرم با شدت علايم باليني بيماري در بيماران آرتريت روماتوئيد انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي داده هاي مورد نياز از تمامي پرونده‌ هاي بيماران مراجعه كننده به كلينيك هاي روماتولوژي تابعه دانشگاه علوم پزشكي بيرجند در سال 1399 جمع آوري گرديد. متغيرهاي مورد بررسي شامل سن، ميزان ESR ، CRP،  RF، Anti ccp، سطح اسيداوريك سرم و ميزان DAS28 بيماران بود. داده‌ها با كمك نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون‌هاي آماري من و تيني، كراسكال واليس و ضريب همبستگي اسپيرمن تحليل گرديد. ميزان خطا كمتر از 0/05 بود. نتايج: در اين مطالعه اكثريت افراد مورد مطالعه (74/4%) خانم و مابقي آقا بودند. ميانگين سن بيماران 14/36±47/25 بود. ميانگين سطح اسيداوريك سرم بيماران 1/46 ±6/286 بود. برطبق نتايج ، بين سطح اسيداوريك سرم باشدت علايم باليني بيماران رابطه ي معناداري وجود داشت (p=0/001    x^2=17/271). نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط بين سطح اسيداوريك سرم با شدت علايم باليني در بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد، به نظر مي رسد مي توان از اين شاخص به عنوان يك نشانگر تعيين شدت علايم باليني بيماري در اين مبتلايان استفاده نمود.