ساخت و مشخصه‌يابي هيدروژل‌هاي نانوكامپوزيتي ژلاتين/كيتوسان/اكسيد روي به‌منظور استفاده در حوزه‌ زيست‌پزشكي

در اين پژوهش، هيدروژل‌هاي ژلاتين/كيتوسان/اكسيد روي به‌روش ريخته‌گري محلول پليمري در تركيب با روش خشك‌كردن انجمادي تهيه و تأثير افزودن 5/1 درصد وزني نانوذرات اكسيد روي بر ويژگي‌هاي ريزساختاري و فيزيكي ـ شيميايي داربست‌هاي كراس‌لينك ‌شده يا 5/1 درصد وزني جنيپين مطالعه شد. آناليز تبديل فوريه‌ مادون قرمز نشان‌دهنده‌ برهم‌كنش‌هاي فيزيكي پليمر و اكسيد روي بود. با افزودن اكسيد روي، ميزان تخلخل هيدروژل‌ها از حدود 93 به 94 درصد افزايش يافت (05/0 P). تصاوير ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) داربست‌هاي نانوكامپوزيتي، نشان‌دهنده‌ تشكيل ريزساختار متخلخلي از حفرات مشخص به‌هم‌پيوسته با متوسط اندازه‌ حفرات 200 ميكرون بود. توانايي جذب آب هيدروژل‌هاي ژلاتين/كيتوسان در دماي اتاق و دماي 37 درجه‌ سلسيوس با افزودن اكسيد روي، به‌ترتيب، از 1043 به 988 و از 1206 به 1040درصد كاهش يافت، اما افزايش قابل‌توجهي در سرعت تورم اوليه‌ آن‌ها ديده شد. با افزودن نانوذرات، تخريب برون‌تني داربست‌ها سريع‌تر رخ داد. با توجه به يافته‌هاي اين پژوهش، هيدروژل‌هاي ژلاتين/كيتوسان/اكسيد روي، كه ويژگي‌هاي ريزساختاري مطلوب (يعني، توزيع يكنواختي از حفرات به‌هم‌پيوسته) و سرعت تورم اوليه‌ بالايي دارد، به‌منزله بستري بالقوه براي استفاده در سامانه‌هاي دارويي يا حوزه‌ مهندسي بافت پيشنهاد مي‌شوند.