هيدروژل تزريقي حساس به دما (كيتوسان/ژلاتين/بتا-گليسرول فسفات) بهينه‌شده با نانوكامپوزيت پلي‌آنيلين/نانولوله كربن كربوكسيله/ژلاتين حاوي سلول‌هاي بنيادي در مهندسي بافت قلب

هيدروژل تزريقي كه خواص عضله قلب را داشته باشد، چشم‌انداز مهمي در مهندسي بافت قلب است. هدف از اين تحقيق، ساخت داربست هيدروژلي قابل تزريق و حساس به دماي كيتوسان/ژلاتين و گليسرول فسفات است كه داراي خواص هدايت‌پذيري و رسانايي باشد تا بتواند با انتقال پالس‌هاي الكتريكي موجب تسريع در فرايند رشد سلول‌هاي قلبي و ايجاد بافت قلبي شود. ابتدا نانو­كامپوزيت پلي­ آنيلين/نانولوله كربن چند­ديواره كربوكسيله (PAni/c-MWNT) سنتز شد. براي جلوگيري از واكنش نانوكامپوزيت PAni/c-MWNT با هيدروژل، نانوكامپوزيت با ژلاتين واكنش داده و به شكل PAni/c-MWNT/G درآمد. سپس نانوكامپوزيت PAni/c-MWNT/G در سراسر زمينه كيتوسان ژلاتين به‌منظور ارائه نشانه‌هاي الكتريكي پراكنده شد. دما و زمان ژل شدن و ويژگي‌هاي مكانيكي هيدروژل با استفاده از رئومتر اندازه‌گيري شد. طيف FTIR نشان داد برهم‌كنش بين آنيلين و نانولوله كربن موقعيت پيك‌هاي كنون و بنزن را تغيير داده است. هدايت‌پذيري نانوكامپوزيت در مقايسه با پليمرهاي خالص بيشتر مي‌باشد. تصاوير ميكروسكوپ الكتروني، توزيع يكنواخت نانوكامپوزيت را در سراسر داربست تأييد كرد. نرخ تخريب داربست رسانا نسبت به داربست خالص كمتر مي‌باشد. نتايج آزمايش MTT نشان‌دهنده‌ زيست ­سازگاري هيدروژل با سلول‌ها بود. هيدروژل حاوي سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي به مدت 14 روز كشت داده شد. در اين مطالعه براي اولين‌بار، از نانوكامپوزيت پلي ­آنيلين/نانولوله كربن كربوكسيله/ژلاتين (PAni/c-MWNT/G) به‌منظور افزايش هدايت‌پذيري ژل تزريقي كيتوسان/ژلاتين/گليسرول فسفات براي ساخت داربست رسانا استفاده شده است. اين هيدروژل تزريقي رسانا را مي‌توان براي بازسازي بافت قلب و همچنين ديگر بافت‌هاي الكترواكتيو مورد استفاده قرار داد.